قمار در احادیث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

إنَّ اللّه َ حَرَّمَ عَلَيَّ ـ أو حُرِّمَ ـ الخَمرَ ، و المَيسِرَ ، و الكُوبَةَ .
 خداوند شراب و قمار و كوبه را بر من حرام كرد.

امام على عليه السلام :

كُلَّما ألهى عن ذِكرِ اللّه ِ فهُو مِن المَيسِرِ .
هر چيزى كه از ياد خدا غافل گرداند، آن چيز در شمار مَيْسِر است.

امام باقر عليه السلام :

 لمّا أنزلَ اللّه ُ عزّ و جلّ على رسولِ اللّه صلى الله عليه و آله : «انّما الخَمرُ و المَيسِرُ» قيلَ: يا رسولَ اللّه ِ، مَا المَيسِرُ؟ قال: كُلُّ ما تُقُومِرَ بهِ حتَّى الكِعابُ و الجَوزُقيلَ : فما الأنصابُ ؟ قالَ : ما ذَبَحُوهُ لآِلِهَتِهم . قيلَ : فما الأزلامُ ؟ قالَ : قِداحُهُم التي يَستَقسِمُونَ بها .
هنگامى كه خداوند آيه «انّما الخمر و الميسر» را بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نازل كرد از ايشان درباره ميسر پرسيدند، حضرت فرمود: هر چيزى، حتى تاسهاى تخته نَرد و گردو، كه با آن برد و باخت شود. عرض شد: «انصاب» چيست؟ فرمود: آنچه براى خدايانشان ذبح مى كردند. عرض شد: «ازلام» چيست؟ فرمود: تيرهايى كه به وسيله آنها، قرعه مى انداختند.

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از شطرنج بازى ـ فرمود :

إنّ المُؤمِنَ لَمَشغولٌ عنِ اللَّعِبِ .
مؤمن به بازى كردن، نمى رسد.

امام باقر عليه السلام : او (امام زين العابدين عليه السلام )

كانَ يَنْهى عَنِ الجَوزِ الذي يَجيءُ بهِ الصِّبيانُ مِن القِمارِ أنْ يُؤكَلَ ، و قالَ : هُو السُّحتُ .
 از خوردن گردويى كه كودكان با بُرد و باخت به دست آورند، نهى مى كرد و مى فرمود: آن حرام است.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال بُكير از شطرنج بازى ـ فرمود : 

إنّ المؤمنَ لَفي شُغُلٍ عنِ اللعبِ .
مؤمن، چندان سرگرم است كه به بازى نمى رسد.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و اموالتان را ميان خود به ناروا مخوريد» ـ فرمود :

كانَت قُرَيشٌ تُقامِرُ الرجُلَ بأهلِهِ و مالِهِ، فَنَهاهُمُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ عَن ذلكَ .
 قريش بر سر زن و مال خود با يكديگر قمار مى زدند و خداوند عزّ و جلّ آنها را از اين كار نهى فرمود.

امام رضا عليه السلام :

المَيسِرُ هُو القِمارُ .
مَيْسِر، همان قمار است.

امام رضا عليه السلام :

إنَّ الشَّطرَنجَ و النَّردَ و أربَعةَ عَشرَ و كُلَّ ما قُومِرَ علَيهِ مِنها فهُو مَيسِرٌ
شطرنج و نرد و سه پر (سه در) . و هر چيز ديگرى كه با آنها برد و باخت شود، مَيْسِر است.

امام رضا عليه السلام :

 لمّا حُمِلَ رأسُ الحُسينِ بنِ عليٍّ عليهما السلام إلَى الشّامِ أمَرَ يَزيدُ لَعَنَهُ اللّه ُ فَوُضِعَ و نُصِبَت علَيهِ مائدَةٌ فَأقبَلَ هُو لَعَنَهُ اللّه ُ و أصحابُهُ يَأكُلُونَ و يَشرَبُونَ الفُقّاعَ ، فلمّا فَرَغُوا أمَرَ بالرأسِ فَوُضِعَ في طَستٍ تحتَ سَرِيرِهِ ، و بُسِطَ علَيهِ رُقعَةُ الشَّطرَنجِ ، و جَلَسَ يَزيدُ علَيهِ اللَّعنَةُ يَلعَبُ بالشَّطرَنجِ و يَذكُرُ الحُسَينَ و أباهُ و جَدَّهُ صلواتُ اللّه ِ علَيهِم ، و يَستَهزئُ بِذِكرِهِم ، فَمَتى قَمَرَ صاحِبهُ تَناوَلَ الفُقّاعَ فَشَرِبَهُ ثلاثَ مَرّاتٍ ، ثُمّ صَبَّ فَضلَتَهُ على ما يَلي الطَّستَ مِن الأرضِفَمَن كانَ مِن شيعَتِنا فَلْيَتَوَرَّعْ عن شُربِ الفُقّاعِ و اللَّعبِ بالشَّطرَنجِ
هنگامى كه سر حسين بن على عليهما السلام را به شام بردند، يزيد ، كه خدايش لعنت كند، دستور داد آن را در مجلسش گذاشتند و سفره انداختند. آن ملعون با اطرافيان خود شروع به خوردن غذا و نوشيدن شراب كردند و خوردن كه تمام شد، دستور داد سر را ميان تشتى زير تختش گذاشتند و روى تخت ، تخته شطرنج را پهن كرد و يزيد ملعون به شطرنج بازى نشست و مرتب نام حسين و پدر و جدّ او ـ صلوات اللّه عليهم ـ را مى برد و با تمسخر از آنان ياد مى كرد و هر گاه از رقيب خود مى برد، شراب بر مى داشت و سه بار مى نوشيد و آن گاه باقيمانده آن را كنار تشت روى زمين مى ريخت. پس، هر كس كه شيعه ماست، بايد از شراب خوارى و شطرنج بازى دورى كند.

میزان الحکمه،جلد نهم.