امام حسین و قرآن : آرامش حقيقى، ميوه بندگى خدا
۲۲ بهمن ۱۳۹۳ 0 اهل بیت علیهم السلامقلب اولیاء خدا تجلیگاه آیات قرآن و همه شئون حیات ایشان آیینه تمام نمای آیات الهی است. امام حسین علیه السلام, آن حجت آسمانی و قرآن ناطق, هر لحظه از حیات با برکتش تصویری از آیات قرآن بود. حسین ابن علی علیه السلام چنان زیست که اگر تاریخ زندگیش را چون صفحاتی گرد هم آریم چیزی جز قرآن کریم فرا هم نیاید. در نوشتار پیش رو آیه ای از قرآن را در آیینه حیات او به نظاره می نشینیم:
«... إِنّا لِلَّهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ». «بقره/156»
ما از آنِ خدا هستيم و به سوى او بازمى گرديم.
امام حسين عليه السلام از قصر بنى مقاتل، كه يكى از منازل بين راه بود، كوچ كرد. شخصى به نام عقبة بن سمعان نقل مىكند كه
ساعتى با آن حضرت رفتيم. در اين هنگام، آن حضرت، همان گونه كه بر پشت اسب بود، خواب مختصرى بر ايشان چيره شد و سپس بيدار شده، فرمود: «إِنّا لِلَّهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ وَ الحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العالَمِين» و دو يا سه بار اين جمله را تكرار كرد. فرزند آن حضرت، على بن الحسین عليه السلام همچنانكه سوار بر اسب بود، رو به پدر كرد و گفت: پدرم! براى چه حمد خدا و استرجاع كردى (إِنّا لِلَّهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ گفتى)؟ آن حضرت فرمود: «اى فرزندم! مختصر خوابى بر من چيره شد. در آن حال، سوارى براى من ظاهر شد و گفت: اين گروه مى روند و مرگ به همراه آنان مى رود. دانستم كه خبر مرگ ما را مىدهد».على بن الحسين عرض كرد: خداوند براى شما نگرانى پيش نياورد. آيا ما بر حق نيستيم؟ حضرت فرمود: «آرى، سوگند به كسى كه بازگشت بندگان به سوى اوست [ما بر حقّيم]». على بن الحسين گفت: در اين هنگام، هيچ باكى نداريم كه مرگمان در راه حق فرا رسد. امام حسين عليه السلام فرمود: «خداوند، بهترين پاداشى كه به فرزندى از سوى پدرش مىدهد، به تو عطا كند». «روضةالواعظين، ص 180»
در اين ماجرا مىبينيم كه امام حسين عليه السلام آيه شريفه «إِنّا لِلَّهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» را خواند و آن را تكرار كرد. اكنون بايد ديد كه مضمون اين آيه چيست و چرا امام عليه السلام آن را زمزمه مى كرد؟
خداوند در معرفى صابران مى فرمايد: «آنانى كه چون دچار حادثهاى تلخ و ناگوار شوند، مىگويند: ما از آن خداييم و ما به سوى او بازگشت خواهيم كرد». اين كلمه، رمز توحيد و مملوكيت انسان، در برابر خدا است؛ چنانكه مشتمل بر اقرار به گذشتن از اين جهان و رفتن به جهان ابدى است.
امام حسين عليه السلام از سخن سوارى كه در خواب ديد، خبر مرگ و شهادت خود، برادران و ياران را دريافت كرد. اكنون بنگريم كسى كه خبر هجوم هزاران بلا و گرفتارى، از جمله، كشته شدن خود و همه عزيزانش را دريافت مىكند، چه حالى به او دست خواهد داد و چگونه خود را مى بازد و به وحشت و اضطراب مى افتد؛ ولى از امام حسين عليه السلام جز متانت و آرامش، چيزى ديده نشد و با قرائت آيه كريمه، اعلان كرد كه ما مملوك خدا و از آنِ خداييم. او هرگونه خواست، در ما تصرف مى كند و ما هم پذيراى تصرفات و تقديرات او هستيم؛ زيرا او خير و صلاح بنده خود را مىداند. بنابراين، آرامش و متانت خود را در پرتو الهام از قرآن كريم و نشأت گرفته از آن مىداند.
نيز آن حضرت، آيه مباركه «الحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العالَمِين» را خواند و خداى متعال را بر آن همه بلا و مصيبت، حمد و ستايش كرد. اين آيات روحبخش توحيدى بود كه آن همه طمأنينه و سكون را در جان امام حسين عليه السلام ايجاد مىكرد و آن حضرت، با استناد به اين آيات و مضامين بلند آنها، آنگونه خويشتندارى از خود نشان مىداد.
منبع: امام حسین و قرآن, محمد جواد مغنیه
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
