ذکر یا عدتی فی کربتی (اقبال الاعمال)
۱۲ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الرابع فيما نذكره مما يختص بأول ليلة من شهر رمضان؛ فصل فيما نذكره من أدعية تتكرر [متكررة] كل ليلة منه وقت السحر؛ دعاء آخر في السحر
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب چهارم از اعمالی که مختص شب اول ماه رمضان است؛ فصل نوزدهم: دعاهاى وقت سحر در هر شب از ماه رمضان؛ دعای دیگر در سحر(سومین دعا(یا عدتی فی کربتی)):
أَرْوِيهِ بِإِسْنَادِي إِلَى جَدِّي أَبِي جَعْفَرٍ الطُّوسِيِّ فِي الْمِصْبَاحِ
جدّم «ابو جعفر طوسى» -رحمه اللّه-در كتاب «مصباح المتهجّد» آورده است:
يَا عُدَّتِي عِنْدَ [فِي] كُرْبَتِي وَ يَا صَاحِبِي فِي شِدَّتِي وَ يَا وَلِيِّي فِي نِعْمَتِي
اى اندوخته من در حال اندوه و اى همدم من در حال سختى و گرفتارى و اى سرپرست و عهده دار نعمت من و اى نهايت خواسته من،
وَ يَا غَايَتِي فِي رَغْبَتِي أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتِي وَ الْمُؤْمِنُ رَوْعَتِي وَ الْمُقِيلُ عَثْرَتِي فَاغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي
تويى پوشاننده عيب و ايمنى بخش بيم و ناديده گيرنده لغزشم، گناه و اشتباهم را بيامرز.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خُشُوعَ الْإِيمَانِ قَبْلَ خُشُوعِ الذُّلِّ فِي النَّارِ
خداوندا، از تو فروتنى ايمان پيش از فروتنى ذليلانه در آتش جهنّم را خواستارم.
يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ (لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ)[1]
اى يگانه اى بى همتا، اى بى نياز، اى كسى كه نه زاده اى و نه زاييده اى و هيچ همتايى براى تو نيست،
يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ سَأَلَهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً وَ يَبْتَدِئُ بِالْخَيْرِ مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ تَفَضُّلًا مِنْهُ وَ كَرَماً بِكَرَمِكَ الدَّائِمِ
اى خدايى كه از روى مهربانى و ترحّم [خواسته‌ى] درخواست كنندگان را عطا مى كنى و از روى تفضّل و كرم به كسانى كه از تو درخواست نكرده اند، ابتدائا [و بدون درخواست] خير و نيكى عطا مى كنى. به حقّ كرم پيوسته ات،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ هَبْ لِي رَحْمَةً وَاسِعَةً جَامِعَةً أَبْلُغُ بِهَا خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
بر حضرت محمّد و اهل بيت او درود فرست و رحمتى گسترده و فراگير خود را به من ارزانى دار تا به وسيله آن به خير دنيا و آخرت برسم.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَغْفِرُكَ لِمَا تُبْتُ إِلَيْكَ مِنْهُ ثُمَّ عُدْتُ فِيهِ
خداوندا، از تو آمرزش مى طلبم براى گناهانى كه از آن ها به درگاه تو توبه نمودم ولى سپس به سوى آن ها بازگشتم
وَ أَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ خَيْرٍ أَرَدْتُ بِهِ وَجْهَكَ فَخَالَطَنِي فِيهِ مَا لَيْسَ لَكَ
و از تو آمرزش مى خواهم براى هر كار خيرى كه در آغاز نيّت خشنودى تو را نمودم ولى بعد شائبه هاى غير خدايى با آن درآميخت.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اعْفُ عَنْ ظُلْمِي [عَنِّي] وَ جُرْمِي بِحِلْمِكَ وَ جُودِكَ يَا كَرِيمُ
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و به بردبارى و بخشش خود از ستم و جرم من [و از من] درگذر، اى كريم.
يَا مَنْ لَا يَخِيبُ سَائِلُهُ [لَا يُخَيِّبُ سَائِلَهُ] وَ لَا يَنْفَدُ نَائِلُهُ يَا مَنْ عَلَا فَلَا شَيْءَ فَوْقَهُ وَ دَنَا فَلَا شَيْءَ دُونَهُ
اى كسى كه هيچ درخواست كننده از تو نوميد نمى گردد [درخواست‌كننده از خود را نوميد نمى كنى] و اى خدايى كه بخش تو پايان نمى پذيرد، اى خدايى كه برترى و لذا هيچ چيز برتر از تو وجود ندارد و نزديكى و هيچ چيز نزديك تر از تو نيست،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْنِي يَا فَالِقَ الْبَحْرِ لِمُوسَى اللَّيْلَةَ اللَّيْلَةَ اللَّيْلَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ
بر محمّد و آل محمّد درود فرست. اى شكافنده دريا [رود نيل] بر حضرت موسى، همين امشب همين امشب همين امشب، همين لحظه همين لحظه همين لحظه بر من رحم آر.
اللَّهُمَّ طَهِّرْ قَلْبِي مِنَ النِّفَاقِ وَ عَمَلِي مِنَ الرِّيَاءِ وَ لِسَانِي مِنَ الْكَذِبِ
خداوندا، دل مرا از نفاق و عملم را از ريا و زبانم را از دروغ گويى
وَ عَيْنِي مِنَ الْخِيَانَةِ فَإِنَّكَ تَعْلَمُ (خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ)[2]
و چشمم را از خيانت [نگاه كردن به نامحرم] پاكيزه دار، زيرا تو از خيانت ديدگان و رازهايى كه دل ها آن را نهان مى دارند، آگاهى.
يَا رَبِّ هَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِكَ مِنَ النَّارِ هَذَا مَقَامُ الْمُسْتَجِيرِ بِكَ مِنَ النَّارِ
اى پروردگار من، اين ايستادن كسى است كه از آتش جهنّم به تو پناه آورده است، اين ايستادن كسى است كه از آتش جهنّم به تو فريادرسى مى كند،
هَذَا مَقَامُ الْمُسْتَغِيثِ بِكَ مِنَ النَّارِ هَذَا مَقَامُ الْهَارِبِ إِلَيْكَ مِنَ النَّارِ هَذَا مَقَامُ مَنْ يَبُوءُ [لَكَ] بِخَطِيئَتِهِ وَ يَعْتَرِفُ بِذَنْبِهِ وَ يَتُوبُ إِلَى رَبِّهِ
اين ايستادن كسى است كه از آتش جهنّم به درگاه تو گريخته است، اين ايستادن كسى است كه به خطاى خود اقرار مى كند و به گناه خود اعتراف دارد و به درگاه پروردگارش توبه مى نمايد،
هَذَا مَقَامُ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ هَذَا مَقَامُ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِيرِ هَذَا مَقَامُ الْمَحْزُونِ الْمَكْرُوبِ هَذَا مَقَامُ الْمَحْزُونِ الْمَغْمُومِ الْمَهْمُومِ
اين ايستادن بيچاره و نيازمند [به درگاه تو] است، اين ايستادن بيمناك پناه‌جو [ى به تو] است، اين ايستادن كسى است كه اندوهناك و سخت ناراحت است، اين ايستادن كسى است كه اندوهگين و غمناك و دلگير است،
هَذَا مَقَامُ الْغَرِيبِ الْغَرِيقِ هَذَا مَقَامُ الْمُسْتَوْحِشِ الْفَرِقِ
اين ايستادن بى كس غرقه [در خطا و گناه] است، اين ايستادن وحشتناك هراسناك است،
هَذَا مَقَامُ مَنْ لَا يَجِدُ لِذَنْبِهِ غَافِراً غَيْرَكَ وَ لَا لِهَمِّهِ مُفَرِّجاً سِوَاكَ
اين ايستادن كسى است كه جز تو كسى را نمى يابد كه گناهش را ببخشايد و ناراحتى اش را برطرف كند.
يَا اللَّهُ يَا كَرِيمُ لَا تُحْرِقْ وَجْهِي بِالنَّارِ بَعْدَ سُجُودِي لَكَ وَ تَعْفِيرِي بِغَيْرِ مَنٍّ مِنِّي
اى خدا اى كريم، با وجود آنكه به درگاه تو سجده نمودم و روى خود را به خاك ماليدم، چهره ام را با آتش جهنّم مسوزان، بى آنكه منّتى بر تو داشته باشم،
عَلَيْكَ بَلْ لَكَ الْحَمْدُ وَ الْمَنُّ وَ التَّفَضُّلُ [وَ الْفَضْلُ] عَلَيَّ ارْحَمْ أَيْ رَبِّ أَيْ رَبِّ أَيْ رَبِّ
بلكه ستايش و منّت و تفضّل از آن تو است. اى پروردگار من اى پروردگار من اى پروردگار من.
حَتَّى يَنْقَطِعَ النَّفَسُ
به اندازه يك نفس كامل «أى ربّ، أى ربّ» بگو، سپس بگو:
ضَعْفِي وَ قِلَّةَ حِيلَتِي وَ رِقَّةَ جِلْدِي وَ تَبَدُّدَ أَوْصَالِي وَ تَنَاثُرَ لَحْمِي وَ جِسْمِي وَ جَسَدِي
بر ناتوانى و بيچارگى و نازكى پوست بدن و جدا شدن بندهاى تن و از هم پاشيدن گوشت و جسم و پيكرم
وَ وَحْدَتِي وَ وَحْشَتِي فِي قَبْرِي وَ جَزَعِي مِنْ صَغِيرِ الْبَلَاءِ
و بر تنهايى و وحشتم در قبر و بى تابى ام در برابر گرفتارى كوچك رحم آر.
أَسْأَلُكَ يَا رَبِّ قُرَّةَ الْعَيْنِ وَ الِاغْتِبَاطَ (يَوْمَ الْحَسْرَةِ)[3] وَ النَّدَامَةِ بَيِّضْ وَجْهِي يَا رَبِّ يَوْمَ تَسْوَدُّ فِيهِ الْوُجُوهُ
اى پروردگار من، از تو شادمانى و نور چشم مى خواهم و اين‌كه در روز افسوس و پشيمانى مورد رشك ديگران قرار گيرم. اى پروردگار من، در روزى كه چهره ها سياه مى گردد، رويم را سپيد كن
وَ آمِنِّي مِنَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ أَسْأَلُكَ الْبُشْرَى يَوْمَ تُقَلَّبُ (فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ)[4] وَ الْبُشْرَى عِنْدَ فِرَاقِ الدُّنْيَا
و از بزرگ ترين هراس ايمنى بخش. از تو مژدگانى مى طلبم أدعوه در روزى كه دل ها و ديده ها دگرگون مى گردند و نيز بشارت هنگام جدايى از دنيا را از تو خواهانم.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَرْجُوهُ عَوْناً فِي [لِي] فِي حَيَاتِي وَ أُعِدُّهُ ذُخْراً لِيَوْمِ فَاقَتِي
ستايش خدا را كه در زندگانى به يارى او اميد بسته ام و اندوخته من او است و نيز اندوخته من براى روز نياز من است.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَدْعُوهُ وَ لَا أَدْعُو غَيْرَهُ وَ لَوْ دَعَوْتُ غَيْرَهُ لَخَيَّبَ دُعَائِي
ستايش خدا را كه او را مى خوانم و غير او را نمى خوانم و اگر غير او را مى خواندم، قطعا دعايم را مستجاب نمى نمود،
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَرْجُوهُ وَ لَا أَرْجُو غَيْرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَيْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِي
ستايش خدايى را كه به او اميد بسته ام و به غير او اميد ندارم و اگر به غير او اميد بسته بودم، اميدم را برآورده نمى كرد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْمُنْعِمِ الْمُحْسِنِ الْمُجْمِلِ الْمُفْضِلِ ذِي الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ
ستايش خدايى را كه نعمت بخش، نيكوكار، نيكو كردار، تفضّل كننده، صاحب عظمت و بزرگوارى،
وَلِيِّ كُلِّ نِعْمَةٍ وَ صَاحِبِ كُلِّ حَسَنَةٍ وَ مُنْتَهَى كُلِّ رَغْبَةٍ وَ قَاضِي كُلِّ حَاجَةٍ
سرپرست و عهده دار تمام نعمت ها، صاحب تمام نيكى ها، منتهاى تمام گرايش ها و برآورنده تمام خواسته ها است.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنِي الْيَقِينَ وَ حُسْنَ الظَّنِّ بِكَ وَ أَثْبِتْ رَجَاءَكَ فِي قَلْبِي
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و يقين و گمان نيك به خود را روزى ام كن و اميدت را در دلم استوار دار
وَ اقْطَعْ رَجَائِي عَمَّنْ سِوَاكَ حَتَّى لَا أَرْجُوَ غَيْرَكَ وَ لَا أَثِقَ إِلَّا بِكَ
و اميدم را از غير خود بگسل تا هرگز به غير تو اميد نبسته و اعتماد نكنم.
يَا لَطِيفاً لِمَا يَشَاءُ الْطُفْ لِي فِي جَمِيعِ أَحْوَالِي بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
اى خدايى كه هرچه را بخواهى لطف مى كنى، در تمام حالاتم به آنچه دوست مى دارى و مى پسندى به من لطف كن.
يَا رَبِّ إِنِّي ضَعِيفٌ عَلَى النَّارِ فَلَا تُعَذِّبْنِي بِالنَّارِ
اى پروردگار من، من در برابر آتش جهنّم ناتوانم پس مرا با آن عذاب مفرما.
يَا رَبِّ ارْحَمْ دُعَائِي وَ تَضَرُّعِي وَ خَوْفِي وَ ذُلِّي وَ مَسْكَنَتِي وَ تَعْوِيذِي وَ تَلْوِيذِي
اى پروردگار من، بر دعا و تضرع و بيم و خوارى و بيچارگى و فريادخواهى و پناه جستن من [به خود] ترحم كن.
يَا رَبِّ إِنِّي ضَعِيفٌ عَنْ طَلَبِ الدُّنْيَا وَ أَنْتَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ
اى پروردگار من، من از جست و جوى [روزى] دنيا ناتوانم و تو روزى گستر و كريمى.
أَسْأَلُكَ يَا رَبِّ بِقُوَّتِكَ عَلَى ذَلِكَ وَ قُدْرَتِكَ عَلَيْهِ وَ غِنَاكَ عَنْهُ وَ حَاجَتِي إِلَيْهِ
اى پروردگار من، از تو كه توانايى و قدرت برآوردن آن را دارى و از آن بى نيازى و من به تو نيازمندم،
أَنْ تَرْزُقَنِي فِي عَامِي هَذَا وَ شَهْرِي هَذَا وَ يَوْمِي هَذَا وَ سَاعَتِي هَذِهِ
مى خواهم كه در اين سال، ماه، روز و لحظه،
رِزْقاً تُغْنِينِي بِهِ عَنْ تَكَلُّفِ مَا فِي أَيْدِي النَّاسِ مِنْ رِزْقِكَ الْحَلَالِ الطِّيبِ
روزى اى از روزى حلال و پاك خود به من ارزانى دارى كه به واسطه آن از تحمل رنج آنچه در دست مردمان است، بى نيازم سازى.
أَيْ رَبِّ مِنْكَ أَطْلُبُ وَ إِلَيْكَ أَرْغَبُ وَ إِيَّاكَ أَرْجُو وَ أَنْتَ أَهْلُ ذَلِكَ لَا أَرْجُو غَيْرَكَ
اى پروردگار من، تنها از تو مى طلبم و به تو مى گرايم و اميد بسته ام و تو سزاوار اين هستى [كه فقط به تو اميد ببندم] و به غير تو اميدى ندارم
وَ لَا أَثِقُ إِلَّا بِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ أَيْ (رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي)[5] وَ ارْحَمْنِي وَ عَافِنِي
و فقط به تو اعتماد دارم اى مهربان‌ترين مهربانان. اى پروردگار من، به خود ستم نمودم، پس مرا ببخشاى و بر من رحم آر و عافيتم بخش
وَ اعْفُ عَنِّي يَا سَامِعَ كُلِّ صَوْتٍ وَ يَا جَامِعَ كُلِّ فَوْتٍ وَ يَا بَارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ
[و از من درگذر] اى شنونده تمام صداها و اى گردآورنده تمام چيزهاى از دست رفته و اى آفريننده جان ها پس از مرگ،
يَا مَنْ لَا تَغْشَاهُ الظُّلُمَاتُ وَ لَا تَشْتَبِهُ عَلَيْهِ الْأَصْوَاتُ وَ لَا يَشْغَلُهُ شَيْءٌ عَنْ شَيْءٍ
اى خدايى كه تاريكى ها تو را فرانمى گيرد و صداها بر تو مشتبه نمى شود و هيچ چيز تو را از چيز ديگر بازنمى دارد،
أَعْطِ مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَفْضَلَ مَا سَأَلَكَ
به حضرت محمّد-درود و سلام خدا بر او و خاندان او- برترين خواسته هايى را كه خود او از تو نموده
وَ أَفْضَلَ مَا سُئِلْتَ لَهُ وَ أَفْضَلَ مَا أَنْتَ مَسْئُولٌ لَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ
و يا براى او تقاضا شده و يا تا روز قيامت از درگاهت درخواست مى شود، عطا كن
وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ حَتَّى تُهَنِّئَنِي الْمَعِيشَةَ وَ اخْتِمْ لِي بِخَيْرٍ حَتَّى لَا تَضُرَّنِي الذُّنُوبُ
و به من عافيت [خود] را ارزانى دار تا روزى را برايم گوارا نمايى و پايان كارم را به خير و نيكى ختم كن تا گناهان آسيبى به من نرساند.
اللَّهُمَّ رَضِّنِي بِمَا قَسَمْتَ لِي حَتَّى لَا أَسْأَلَ أَحَداً شَيْئاً
خداوندا، مرا به آنچه نصيب و قسمتم نموده اى، خرسند ساز تا از هيچ‌كس [جز تو] هيچ چيز درخواست نكنم.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْتَحْ لِي خَزَائِنَ رَحْمَتِكَ
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و گنجينه هاى رحمتت را براى من بگشاى
وَ ارْحَمْنِي رَحْمَةً لَا تُعَذِّبُنِي بَعْدَهَا أَبَداً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
و چنان رحمتت را شامل حالم كن كه بعد از آن هرگز در دنيا و آخرت عذابم نفرمايى
وَ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ رِزْقاً حَلَالًا طَيِّباً لَا تُفْقِرُنِي إِلَى أَحَدٍ بَعْدَهُ سِوَاكَ
و از تفضّل گسترده ات چنان روزى حلال و پاكيزه روزى ام كن كه بعد از آن به هيچ كس نيازمندم نگردانى
تَزِيدُنِي بِذَلِكَ شُكْراً وَ إِلَيْكَ فَاقَةً وَ فَقْراً وَ بِكَ عَمَّنْ سِوَاكَ غِنًى وَ تَعَفُّفاً
و به واسطه آن بر سپاسگزارى ام از تو و اظهار نيازمندى و نادارى به درگاهت و بى نيازى و پرهيز از غير خود بيفزايى.
يَا مُحْسِنُ يَا مُجْمِلُ يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ يَا مَلِيكُ يَا مُقْتَدِرُ
اى نيكوكار، اى زيباكردار، اى نعمت بخش، اى تفضّل كننده، اى فرمانروا و اى توانمند،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اكْفِنِي الْمُهِمَّ كُلَّهُ
بر محمّد و آل محمّد درود فرست و تمام امور مورد اهتمام مرا كفايت كن
وَ اقْضِ لِي بِالْحُسْنَى وَ بَارِكْ لِي فِي جَمِيعِ أُمُورِي وَ اقْضِ لِي جَمِيعَ حَوَائِجِي
و به نيكى در مورد من حكم فرما [يا: سرنوشت حتمى نيك براى من مقرّر فرما] و تمام امورم را مبارك و خيرخيز گردان و همه خواسته هايم را برآور.
اللَّهُمَّ يَسِّرْ لِي مَا أَخَافُ تَعَسُّرَهُ [تَعْسِيرَهُ]
خدايا، آنچه را كه از سختى آن مى هراسم برايم آسان كن؛
فَإِنَّ تَيْسِيرَ مَا أَخَافُ تَعَسُّرَهُ [تَعْسِيرَهُ] عَلَيْكَ [سَهْلٌ] يَسِيرٌ وَ سَهِّلْ لِي مَا أَخَافُ حُزُونَتَهُ
زيرا آسان نمودن آن بر تو راحت است و آنچه را كه از اندوه آن بيم دارم برايم آسان كن و آنچه را كه از تنگى و سختى آن مى ترسم از من برطرف نما
وَ نَفِّسْ عَنِّي مَا أَخَافُ ضِيقَهُ وَ كُفَّ عَنِّي مَا أَخَافُ غَمَّهُ [هَمَّهُ] وَ اصْرِفْ عَنِّي مَا أَخَافُ بَلِيَّتَهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و آنچه از اندوه آن مى هراسم از من بازدار و هرچه را كه از گرفتارى آن مى ترسم از من مرتفع كن، اى مهربان ترين مهربانان.
اللَّهُمَّ امْلَأْ قَلْبِي حُبّاً لَكَ وَ خَشْيَةً مِنْكَ وَ تَصْدِيقاً بِكِتَابِكَ
خداوندا، دل مرا از دوستى و بيم خود و باور داشتن كتابت
وَ إِيمَاناً بِكَ وَ فَرَقاً مِنْكَ وَ شَوْقاً إِلَيْكَ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ
و ايمان به خودت و هراس از تو و علاقمندى به تو، آكنده كن، اى خداى بزرگ و بزرگوار.
اللَّهُمَّ إِنَّ لَكَ عَلَيَّ حُقُوقاً فَتَصَدَّقْ بِهَا عَلَيَّ وَ لِلنَّاسِ قِبَلِي تَبِعَاتٌ فَتَحَمَّلْهَا عَنِّي
خدايا، حقوقى را كه بر من دارى، به من ارزانى دار و پيامدهايى را كه مردم بر من دارند، از طرف من عهده دار شو.
وَ قَدْ أَوْجَبْتَ لِكُلِّ ضَيْفٍ قِرًى وَ أَنَا ضَيْفُكَ فَاجْعَلْ قِرَايَ اللَّيْلَةَ الْجَنَّةَ
براى هر ميهمانى ضيافتى فراهم نموده اى و من ميهمان توام، پس ضيافت مرا در اين شب، بهشت قرار ده
يَا وَهَّابَ الْجَنَّةِ يَا وَهَّابَ الْمَغْفِرَةِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ
اى بخشنده بهشت، اى بخشنده آمرزش؛ زيرا هيچ دگرگونى و نيرويى جز به تو تحقق نمى يابد
[1]) سوره الاخلاص، آیات 3-4 [2]) سوره غافر، آیه 19 [3]) سوره مریم، آیه 39 [4]) سوره النور، آیه 37
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
