نماز مستحبی صد رکعتی در شب های قدر (اقبال الاعمال)
۰۸ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثالث و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات و صلوات في الليلة التاسعة عشر منه و يومها
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و سوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز نوزدهم ماه:
و فيه عدة زيادات منها الصلوات الزائدة و منها الرواية بأن فضل يوم ليلة القدر مثل ليلته أقول و اعلم أن ليلة تسع عشرة أول الثلاث الليالي الإفراد و هذه الليالي محل الزيادة في الاجتهاد و لعمري إن الأخبار واردة و آكدة في ليلة إحدى و عشرين منه أكثر من ليلة تسع عشرة و في ليلة ثلاث و عشرين منه أكثر من ليلة تسع عشرة و من ليلة إحدى و عشرين و قد قدمنا ما ذكره أبو جعفر الطوسي في التبيان عند تفسير (إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ)[1] في مفردات العشر الأواخر بلا خلاف و قال رحمه الله قال أصحابنا هي إحدى الليلتين إحدى و عشرين و ثلاث و عشرين و هو منقول عن الأئمة الطاهرين العارفين بأسرار رب العالمين و أسرار سيد المرسلين صلوات الله جل جلاله عليهم أجمعين
اعمال مخصوص شب نوزدهم ماه رمضان عبارت است از: 2 . نمازهاى مستحبى اضافى و دعاهاى آنها. در هر حال، بايد توجه داشت كه شب نوزدهم يكى از شبهاى فرد است و در اين شبها بايد در عبادت بيشتر كوشش كرد. به جانم سوگند كه روايات دربارهى شب بيست و يكم بيشتر از شب نوزدهم و دربارهى شب بيست و سوّم بيشتر از شب نوزدهم و بيست و يكم وارد و تأكيد كرده است و ما مطلبى را كه شيخ «ابو جعفر طوسى» -رحمه اللّه-در «تفسير التبيان» در تفسير سورهى «إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ فِي لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ» ذكركرده بود، پيش از اين آورديم كه فرمود: «شب قدر بدون اختلاف نظر (ميان شيعه و سنّى) در دههى آخر قرار دارد.» و نيز فرمود: «علماى ما اماميّه گفتهاند كه شب قدر يكى از دو شب: بيست و يكم يا بيست و سوّم است.» و اين مسأله از ائمّهى طاهرين- درودهاى خداوند بزرگ بر همهى آنان باد-كه با اسرار پروردگار جهانيان و اسرار سرور پيامبران خدا-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-آشنايند، نقل شده است.
و قد روي
در حديث آمده است كه:
«اين 100 ركعت در هريك از شبهاى فرد (شبهاى قدر: شب نوزدهم، بيست و يكم و بيست و سوّم) خوانده مىشود، به اين صورت كه در هر ركعت يك سورهى حمد و ده سورهى «قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ» قرائت مىشود.»
و إن قويت على ذلك فاعمل عليه و اغتنم أيها العبد الميت الفاني ما يبلغ اجتهادك إليه فإن سم الفناء يسري في الأعضاء مذ خرجت إلى دار الفناء و آخره هجوم الممات و انقطاع الأعمال الصالحات و أن تصير من جملة القبور الدارسات المهجورات فبادر إلى السعادات الدائمات فصل ما تقدم ذكره من العشرین ركعة و أدعيتها [بأدعيتها] و سبح تسبيح الزهراء ع بين كل ركعتين من جميع الركعات ثم قم فصل الثمانین ركعة الباقيات و أدعيتها
بنابراين، اگر توانستى به همين صورت عمل كن و-اى بندهى بىجان فانى! - هرچه مىتوانى اعمال اين شب را مغتنم شمار، زيرا از روزى كه به سراى فنا آمدهاى، زهر فنا به اعضاى تو سرايت كرده است و پايان كار تو عبارت است از هجوم مرگ و تمام شدن اعمال شايستهات و اينكه جزو [اهل]قبور فرسوده و مهجور گردى، پس بهسوى نيكبختىهاى جاودانه بشتاب و بیست ركعتى را پيش از اين يادآور شديم همراه با دعاهاى آن بهجا آور و در بين هر دو ركعت از اين نمازها، تسبيح فاطمهى زهرا -عليها السّلام-را بگو. و سپس هشتاد رکعت باقی می ماند که بعد از خواندن هر دو رکعت از این هشتاد رکعت دعایی باید خوانده شود. (که دعای بعد از هر دو رکعت در «نوافل ماه رمضان بعد از نماز مغرب، بعد از نماز عشا، در دهه آخر ماه رمضان، نوافل ماه رمضان هفتاد رکعت باقیمانده» آمده است)