فضیلت روز عید غدیر (اقبال الاعمال)
۲۲ مرداد ۱۳۹۷ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ هذا مبدأ ذكر الأعمال الأشهر الثلاثة أعني شوال و ذي قعدة و ذي حجة من كتاب الإقبال، الباب الخامس فيما نذكره مما يختص بعيد الغدير في ليلته و يومه من صلاة و دعاء و شرف ذلك اليوم و فضل صومه، فصل فيما نذكره من فضل عيد الغدير عند أهل العقول من طريق المنقول
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب پنجم، اعمالی که متعلق به شب عید غدیر و روز آن است از نماز و دعا و شرافت این شب و فضیلت روزه گرفتن در عید غدیر، فصل دوازدهم: فضیلت روزه روز عید غدیر به نقل از کتاب «النشر و الطیّ»
رَوَاهُ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ
نويسنده كتاب «النشر و الطىّ» نقل كرده است: «امام رضا-عليه السّلام-فرمود:
إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ زُفَّتْ أَرْبَعَةُ أَيَّامٍ إِلَى اللَّهِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا
آنگاه كه روز قيامت فرا مىرسد، چهار روز همانند بردن عروس به سوى حجله، به درگاه الهى برده مىشوند.
قِيلَ مَا هَذِهِ الْأَيَّامُ قَالَ يَوْمُ الْأَضْحَى وَ يَوْمُ الْفِطْرِ وَ يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ يَوْمُ الْغَدِيرِ
عرض شد: اين روزها كداماند؟ فرمود: روز عيد قربان، روز عيد فطر، روز جمعه و روز عيد غدير
وَ إِنَّ يَوْمَ الْغَدِيرِ بَيْنَ الْأَضْحَى وَ الْفِطْرِ وَ الْجُمُعَةِ كَالْقَمَرِ بَيْنَ الْكَوَاكِبِ
و به راستى كه عيد غدير در مقايسه با عيد قربان، فطر و جمعه همانند ماه در ميان ستارگان مىدرخشد.
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي نَجَا فِيهِ إِبْرَاهِيمُ الْخَلِيلُ مِنَ النَّارِ فَصَامَهُ شُكْراً لِلَّهِ
روز غدير همان روزى است كه خداوند ابراهيم خليل را از آتش نجات داد و آن حضرت آن روز را براى سپاسگزارى از خدا، روزه گرفت
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَكْمَلَ اللَّهُ بِهِ الدِّينَ فِي إِقَامَةِ النَّبِيِّ ع عَلِيّاً أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَماً وَ أَبَانَ فَضِيلَتَهُ وَ وِصَاءَتَهُ فَصَامَ ذَلِكَ الْيَوْمَ
و همان روزى است كه خداوند دين خود را-به واسطهى تعيين پيامبر، امير مؤمنان على-عليهما السّلام-را به عنوان جانشين خود-كامل گردانيد و فضيلت و جانشينى او را تبيين كرد و آن حضرت اين روز را روزه گرفت.
وَ إِنَّهُ لَيَوْمُ الْكَمَالِ وَ يَوْمُ مَرْغَمَةِ الشَّيْطَانِ وَ يَوْمُ تُقْبَلُ أَعْمَالُ الشِّيعَةِ وَ مُحِبِّي آلِ مُحَمَّدٍ
روز غدير، روز كمال و روز به خاك ماليده شدن شيطان و روزى است كه اعمال شيعيان و دوستداران خاندان حضرت محمد-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-مورد پذيرش قرار مىگيرند
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَكْمَلَ اللَّهُ الدِّينَ يَعْمَدُ اللَّهُ فِيهِ إِلَى مَا عَمِلَهُ الْمُخَالِفُونَ فَيَجْعَلُهُ (هَباءً مَنْثُوراً)[1]
و همان روزى است كه خداوند به اعمال مخالفان روى آورده و آن را همانند گرد پراكنده، نابود مىكند
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَأْمُرُ جَبْرَئِيلَ ع أَنْ يَنْصِبَ كُرْسِيَّ كَرَامَةِ اللَّهِ بِإِزَاءِ بَيْتِ الْمَعْمُورِ وَ يَصْعَدُهُ جَبْرَئِيلُ ع
و همان روزى است كه خداوند به حضرت جبرئيل -عليه السّلام-دستور داد كه تخت كرامت الهى را در مقابل بيت المعمور بگذارد و در اين روز جبرئيل-عليه السّلام-آن را بلند مىكند
وَ تَجْتَمِعُ إِلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ مِنْ جَمِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ يُثْنُونَ عَلَى مُحَمَّدٍ
و همهى فرشتگان از همهى آسمانها به سوى آن گرد مىآيند و حضرت محمد-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-را ستوده
وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِشِيعَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع وَ مُحِبِّيهِمْ مِنْ وُلْدِ آدَمَ ع
و براى شيعيان امير مؤمنان و ديگر ائمه-عليهم السّلام-و دوستداران آنان از فرزندان آدم-عليه السّلام-، طلب آمرزش مىكنند
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَأْمُرُ اللَّهُ فِيهِ الْكِرَامَ الْكَاتِبِينَ أَنْ يَرْفَعُوا الْقَلَمَ عَنْ مُحِبِّي أَهْلِ الْبَيْتِ
و همان روزى است كه خداوند به فرشتگان گرامى كه اعمال بندگان را مىنويسند، دستور مىدهد كه تا سه روز بعد از عيد غدير دست از نوشتن گناهان دوستداران و شيعيان اهل بيت بردارند
وَ شِيعَتِهِمْ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ مِنْ يَوْمِ الْغَدِيرِ وَ لَا يَكْتُبُونَ عَلَيْهِمْ شَيْئاً مِنْ خَطَايَاهُمْ كَرَامَةً لِمُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ الْأَئِمَّةِ
و به خاطر كرامت محمد و على و امامان ديگر -عليهم السّلام-، هيچيك از خطاهاى آنان را ننويسند. و همان روزى است كه خداوند آن را ويژهى محمد و آل محمد و نزديكان آنان قرار داده است
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي جَعَلَهُ اللَّهُ لِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [عَلِيٍ] وَ ذَوِي رَحْمَتِهِ
و همان روزى است كه خداوند منزلت هركس را كه در آن به عبادت بپردازد
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَزِيدُ اللَّهُ فِي حَالِ مَنْ عَبَدَ فِيهِ وَ وَسَّعَ عَلَى عِيَالِهِ وَ نَفْسِهِ وَ إِخْوَانِهِ وَ يُعْتِقُهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ
و بر اهل خانواده و خويشتن و برادرانش توسعه دهد، بالا برده و او را از آتش جهنم نجات مىبخشد
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَجْعَلُ اللَّهِ فِيهِ سَعْيَ الشِّيعَةِ مَشْكُوراً وَ ذَنْبَهُمُ مَغْفُوراً وَ عَمَلَهُمْ مَقْبُولًا
و همان روزى است كه خداوند از تلاش شيعيان در آن روز سپاسگزارى نموده و گناهانشان را بخشيده و اعمالشان را مىپذيرد.
وَ هُوَ يَوْمُ تَنْفِيسِ الْكَرْبِ وَ يَوْمُ تَحْطِيطِ الْوِزْرِ وَ يَوْمُ الْحَبَاءِ وَ الْعَطِيَّةِ وَ يَوْمُ نَشْرِ الْعِلْمِ وَ يَوْمُ الْبِشَارَةِ وَ الْعِيدِ الْأَكْبَرِ
روز غدير، روز زدودن اندوه و ريختن بار گناه، روز پاداش و عطا، روز گسترش دانش، روز بشارت و بزرگترين عيد و روزى است كه دعا در آن مستجاب مىگردد.
وَ يَوْمُ يُسْتَجَابُ فِيهِ الدُّعَاءُ وَ يَوْمُ الْمَوْقِفِ الْعَظِيمِ وَ يَوْمُ لُبْسِ الثِّيَابِ وَ نَزْعِ السَّوَادِ وَ يَوْمُ الشَّرْطِ الْمَشْرُوطِ
روز غدير، روز جايگاه عظيم، روز پوشيدن جامه [هاى زيبا]و بركندن جامههاى سياه و روزى است كه [ولايت]در آن شرط شد.
وَ يَوْمُ نَفْيِ الْغُمُومِ [الْهُمُومِ] وَ يَوْمُ الصَّفْحِ عَنْ مُذْنِبِي شِيعَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ هُوَ يَوْمُ السُّبْقَةِ وَ يَوْمُ إِكْثَارِ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
روز غدير، روز برطرف شدن اندوهها و چشمپوشى از شيعيان گناه كار امير مؤمنان-عليه السّلام-، روز پيشتازى و روزى است كه در آن بايد بر محمد و آل محمد بسيار صلوات فرستاد.
وَ يَوْمُ الرِّضَا وَ يَوْمُ عِيدِ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ يَوْمُ قَبُولِ الْأَعْمَالِ وَ يَوْمُ طَلَبِ الزِّيَادَةِ
روز غدير، روز خشنودى، روز عيد اهل بيت محمد، روز قبولى اعمال، روز زيادهخواهى [از خداوند]،
وَ يَوْمُ اسْتِرَاحَةِ الْمُؤْمِنِينَ وَ يَوْمُ الْمُتَاجَرَةِ وَ يَوْمُ التَّوَدُّدِ وَ يَوْمُ الْوُصُولِ إِلَى رَحْمَةِ اللَّهِ
روز استراحت مؤمنان، روز معامله و دوستى و نيل به رحمت الهى،
وَ يَوْمُ التَّزْكِيَةِ وَ يَوْمُ تَرْكِ الْكَبَائِرِ وَ الذُّنُوبِ وَ يَوْمُ الْعِبَادَةِ وَ يَوْمُ تَفْطِيرِ الصَّائِمِينَ
روز تزكيه و خودسازى، روز ترك گناهان به ويژه گناهان كبيره و روز عبادت و افطارى دادن به روزهداران است؛
فَمَنْ فَطَّرَ فِيهِ صَائِماً مُؤْمِناً كَانَ كَمَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً وَ فِئَاماً إِلَى أَنْ عَدَّ عَشْراً
زيرا هركس در اين روز به روزهدار مؤمنى افطارى دهد، همانند آن است كه «فئام فئام» نفر را افطارى داده باشد. تا اينكه ده «فئام» را برشمرد.
ثُمَّ قَالَ أَ وَ تَدْرِي مَا الْفِئَامُ قَالَ لَا قَالَ مِائَةُ أَلْفٍ
سپس فرمود: آيا مىدانيد «فئام» يعنى چه؟ عرض شد: خير. فرمود: يعنى صد هزار نفر.[2]
وَ هُوَ يَوْمُ التَّهْنِيَةِ يُهَنِّي بَعْضُكُمْ بَعْضاً فَإِذَا لَقِيَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ يَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع
هم چنين روز غدير، روز تهنيت و تبريك گفتن شما به يكديگر است. بنابراين، هرگاه مؤمنى در اين روز با برادر مؤمن خود برخورد كرد، بگويد: ستايش خدا را كه ما را از چنگ زنندگان به ولايت امير مؤمنان و ديگر امامان-عليهم السّلام-قرار داد.
وَ هُوَ يَوْمُ التَّبَسُّمِ فِي وُجُوهِ النَّاسِ مِنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ فَمَنْ تَبَسَّمَ فِي وَجْهِ أَخِيهِ يَوْمَ الْغَدِيرِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِالرَّحْمَةِ
نيز امروز، روز تبسّم در برخورد با مؤمنان است. بنابراين، هركس در روز غدير هنگام برخورد با برادر مؤمن خود به روى او تبسّم كند، خداوند در روز قيامت با نظر رحمت به او مىنگرد
وَ قَضَى لَهُ أَلْفَ حَاجَةٍ وَ بَنَى لَهُ قَصْراً فِي الْجَنَّةِ مِنْ دُرَّةٍ بَيْضَاءَ وَ نَضَّرَ وَجْهَهُ وَ هُوَ يَوْمُ الزِّينَةِ
و هزار حاجت او را برآورده مىكند و قصرى از مرواريد سپيد در بهشت براى او بنا مىنهد و روى او را برافروخته و زيبا مىگرداند و روز غدير، روز آرايش است.
فَمَنْ تَزَيَّنَ لِيَوْمِ الْغَدِيرِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ كُلَّ خَطِيئَةٍ عَمِلَهَا صَغِيرَةً أَوْ كَبِيرَةً وَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَيْهِ مَلَائِكَةً يَكْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ
بنابراين، هركس براى روز غدير خود را بيارايد، خداوند همهى خطاهاى او-اعم از كوچك و بزرگ-را مىآمرزد و فرشتگانى را به سوى او گسيل مىدارد كه تا روز عيد غدير سال آينده اعمال نيك فراوان براى او بنويسند
وَ يَرْفَعُونَ لَهُ الدَّرَجَاتِ إِلَى قَابِلِ مِثْلِ ذَلِكَ الْيَوْمِ فَإِنْ مَاتَ مَاتَ شَهِيداً وَ إِنْ عَاشَ عَاشَ سَعِيداً
و درجات او را بالا مىبرند، به طورى كه اگر بميرد، شهيد و اگر زنده بماند، نيكبخت به شمار مىآيد
وَ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً كَانَ كَمَنْ أَطْعَمَ جَمِيعَ الْأَنْبِيَاءِ وَ الصِّدِّيقِينَ
و هركس در اين روز مؤمنى را اطعام كند، مانند آن است كه همهى پيامبران و صديقان را روزى داده باشد
وَ مَنْ زَارَ فِيهِ مُؤْمِناً أَدْخَلَ اللَّهُ قَبْرَهُ سَبْعِينَ نُوراً وَ وَسَّعَ فِي قَبْرِهِ وَ يَزُورُ قَبْرَهُ كُلَّ يَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ وَ يُبَشِّرُونَهُ بِالْجَنَّةِ
و هركس به ديدار مؤمنى برود، خداوند در قبر او هفتاد نور وارد مىكند و نيز قبر او را توسعه مىدهد و در هر روز هفتاد هزار فرشته در قبر به ديدار او آمده و به او بشارت بهشت را مىدهند.
وَ فِي يَوْمِ الْغَدِيرِ عَرَضَ اللَّهُ الْوَلَايَةَ عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ فَتَسْبِقُ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ السَّابِعَةِ فَزَيَّنَ بِهَا الْعَرْشَ
در روز غدير بود كه خداوند، ولايت خود را بر همهى اهل آسمانهاى هفتگانه عرضه كرد و اهل آسمان هفتم به پذيرش آن از همه پيشى گرفتند و در اثر آن، عرش بدان آراسته شد،
ثُمَّ سَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ الرَّابِعَةِ فَزَيَّنَهَا بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ثُمَّ سَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ الدُّنْيَا فَزَيَّنَهَا بِالْكَوَاكِبِ
آنگاه اهل آسمان زيرين به پذيرش آن شتافتند و در اثر آن به ستارگان آراسته شد، سپس ولايت بر زمينها عرضه گرديد و «مكه» به پذيرش آن شتافت و در اثر آن به «كعبه» آراسته شد،
ثُمَّ عَرَضَهَا عَلَى الْأَرَضِينَ فَسَبَقَتْ مَكَّةُ فَزَيَّنَهَا بِالْكَعْبَةِ ثُمَّ سَبَقَتْ إِلَيْهَا الْمَدِينَةُ فَزَيَّنَهَا بِالْمُصْطَفَى مُحَمَّدٍ ص
سپس «مدينه» به پذيرش آن شتافت و در اثر آن به وجود محمد مصطفى-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-آراسته شد، سپس «كوفه» به پذيرش آن شتافت
ثُمَّ سَبَقَتْ إِلَيْهَا الْكُوفَةُ فَزَيَّنَهَا بِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ عَرَضَهَا عَلَى الْجِبَالِ فَأَوَّلُ جَبَلٍ أَقَرَّ بِذَلِكَ ثَلَاثَةُ أَجْبُلٍ [أَجْبَالٍ] الْعَقِيقُ وَ جَبَلُ الْفَيْرُوزَجِ وَ جَبَلُ الْيَاقُوتِ
و در اثر آن به وجود امير مؤمنان-عليه السّلام-آراسته شد. بعد ولايت بر كوهها عرضه شد و اولين كوههايى كه بدان اقرار كردند، سه كوه بودند: كوه عقيق، كوه فيروزه و كوه ياقوت،
فَصَارَتْ هَذِهِ الْجِبَالُ جِبَالَهُنَّ وَ أَفْضَلَ الْجَوَاهِرِ ثُمَّ سَبَقَتْ إِلَيْهَا جِبَالٌ أُخَرُ
كه در اثر اعتراف به آن، كوههاى اين جواهرات و اين جواهرات، بهترين جواهرات گرديدند، سپس كوههاى ديگر به پذيرش آن شتافتند
فَصَارَتْ مَعَادِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ مَا لَمْ يُقِرَّ بِذَلِكَ وَ لَمْ يَقْبَلْ صَارَتْ لَا تُنْبِتُ شَيْئاً وَ عَرَضَتْ
و در اثر آن معدن طلا و نقره گرديدند و هر كوهى كه بدان اعتراف نكرد و آن را نپذيرفت، بىحاصل گرديد.
فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ عَلَى الْمِيَاهِ فَمَا قَبِلَ مِنْهَا صَارَ عَذْباً وَ مَا أَنْكَرَ صَارَ مِلْحاً أُجَاجاً
نيز در اين روز بود كه ولايت بر آبها عرضه شد و هر آبى كه آن را پذيرفت، شيرين گرديد و هر آبى كه انكار كرد، شور و تلخ گرديد
وَ عَرَضَهَا فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ عَلَى النَّبَاتِ فَمَا قَبِلَهُ صَارَ حُلْواً طَيِّباً وَ مَا لَمْ يَقْبَلْ صَارَ مُرّاً
و نيز بر گياهان عرضه شد و هر گياهى كه آن را پذيرفت، شيرين و گوارا گرديد و هر گياه نپذيرفت، تلخ گرديد،
ثُمَّ عَرَضَهَا فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ عَلَى الطَّيْرِ فَمَا قَبِلَهَا صَارَ فَصِيحاً مُصَوِّتاً وَ مَا أَنْكَرَهَا صَارَ أَخْرَسَ
سپس بر پرندگان عرضه گرديد و هر پرندهاى كه آن را پذيرفت، صدايش بلند و رسا گرديد و هر پرندهاى كه آن را انكار كرد، لال و ناگويا گرديد.
مِثْلَ اللَّكَنِ وَ مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي قَبُولِهِمْ وَلَاءَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فِي يَوْمِ غَدِيرِ خُمٍّ كَمَثَلِ الْمَلَائِكَةِ فِي سُجُودِهِمْ لِآدَمَ
مثل مؤمنان در پذيرش ولايت امير مؤمنان در روز غدير خم، همانند ماجراى سجدهى فرشتگان در برابر حضرت آدم-عليه السّلام-بود،
وَ مَثَلُ مَنْ أَبَى وَلَايَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فِي يَوْمِ الْغَدِيرِ مَثَلُ إِبْلِيسَ وَ فِي هَذَا الْيَوْمِ أُنْزِلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ (الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ)[3]
چنانكه مثل انكار ولايت امير مؤمنان در روز غدير همانند انكار ابليس بود و در اين روز بود كه آيه امروز دين شما را كامل كردم، نازل شد.
وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلَّا وَ كَانَ يَوْمُ بَعْثِهِ مِثْلَ يَوْمِ الْغَدِيرِ عِنْدَهُ
خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نكرده مگر آنكه روز بعثت او در نزد او همانند روز غدير بوده است
وَ عَرَفَ حُرْمَتَهُ إِذْ نَصَبَ لِأُمَّتِهِ وَصِيّاً وَ خَلِيفَةً مِنْ بَعْدِهِ فِي ذَلِكَ الْيَوْم
و حرمت آن را شناسانده است، زيرا كه وصىّ و جانشين بعد از آن پيامبر را در آن روز براى امت او تعيين كرده است.
فصل فيما نذكره أيضا من فضل يوم الغدير برواية جماعة من ذوي الفضل الكثير و هي قطرة من بحر غزير
فصل سیزدهم در اين بخش، فضيلت روز غدير را به روايت گروهى از راويان بسيار بزرگوار نقل مىكنيم و پيشتر يادآور مىشويم كه اين روايات، يك قطره از درياى بىكران احاديث مربوط به غدير است.
فَمِنْ هَؤُلَاءِ مَا رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ الْكُلَيْنِيُّ بِإِسْنَادِهِ إِلَى عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ
«محمد بن يعقوب كلينى» به سند خود از «عبد الرحمن بن سالم» از پدرش نقل كرده است:
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع هَلْ لِلْمُسْلِمِينَ عِيدٌ غَيْرُ يَوْمِ الْجُمُعَةِ وَ الْأَضْحَى وَ الْفِطْرِ قَالَ نَعَمْ أَعْظَمُهَا حُرْمَةً قُلْتُ وَ أَيُّ عِيدٍ هُوَ جُعِلْتُ فِدَاكَ
از امام صادق-عليه السّلام-پرسيدم: آيا مسلمانان عيد ديگرى به غير از روز جمعه، عيد قربان و عيد فطر دارند؟ فرمود: بله، عيدى كه عظمت آن از همهى عيدها بيشتر است.
قَالَ الْيَوْمُ الَّذِي نَصَبَ فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ ص أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ قَالَ وَ مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ قُلْتُ وَ أَيُّ يَوْمٍ هُوَ
عرض كردم: كدام عيد؟ فدايت گردم! فرمود: همان روزى كه رسول خدا -صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-امير مؤمنان-عليه السّلام-را [به امامت]تعيين كرد و فرمود: هركس من مولاى اويم، على مولاى او است. عرض كردم: آن روز، چه روزى [از هفته]بود؟
قَالَ مَا تَصْنَعُ بِالْيَوْمِ إِنَّ السَّنَةَ تَدُورُ وَ لَكِنَّهُ يَوْمُ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ مِنْ ذِي الْحِجَّةِ فَقُلْتُ وَ مَا يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَفْعَلَ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ
فرمود: چهكار دارى چه روزى بود، زيرا سال گردش مىكند، همين قدر كافى است كه بدانى روز هجدهم ذى حجه بود. عرض كردم: در آن روز انجام چه عملى شايسته است؟
قَالَ تَذْكُرُونَ فِيهِ الصِّيَامَ وَ الْعِبَادَةَ وَ الذِّكْرَ لِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ أَوْصَى رَسُولُ اللَّهِ ص أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ
فرمود: با روزهدارى و عبادت و ياد محمد و آل محمد-صلّى اللّه عليهم-خدا را ياد كنيد و رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-به امير مؤمنان دستور داد
أَنْ يَتَّخِذَ ذَلِكَ الْيَوْمَ عِيداً وَ كَذَلِكَ كَانَتِ الْأَنْبِيَاءُ تَفْعَلُ كَانُوا يُوصُونَ أَوْصِيَاءَهُمْ بِذَلِكَ فَيَتَّخِذُونَهُ عِيداً
كه اين روز را عيد بگيرد و پيامبران نيز چنين عمل مىكردند، يعنى سفارش مىكردند كه آن روز را عيد بگيرند و آنان چنين عمل مىكردند.[4]
[2]) از اين روايت معلوم مىشود مقصود از روايت گذشته كه «فئام» را به 200/000 نفر تفسير كرده است. توضيح «فئام فئام» يعنى 2 «فئام» است. بنابراين، روايت متن با حديث گذشته هيچگونه مخالفتى ندارد
[4]) کافی، ج4، ص 149.