امام حسین و قرآن : موعظه، راهكارى اساسى براى بيان حقايق
۲۱ بهمن ۱۳۹۳ 0 اهل بیت علیهم السلامقلب اولیاء خدا تجلیگاه آیات قرآن و همه شئون حیات ایشان آیینه تمام نمای آیات الهی است. امام حسین علیه السلام, آن حجت آسمانی و قرآن ناطق, هر لحظه از حیات با برکتش تصویری از آیات قرآن بود. حسین ابن علی چنان زیست که اگر تاریخ زندگیش را چون صفحاتی گرد هم آریم چیزی جز قرآن کریم فرا هم نیاید. در نوشتار پیش رو آیه ای از قرآن را در آیینه حیات او به نظاره می نشینیم:
«... وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً* وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ ...». «طلاق/2و3»
و هر كس از خدا پروا كند، [خدا] براى او راه بیرون شدنى قرار مىدهد، و از جايى كه حسابش را نمىكند، به او روزى مىرساند ....
يكى از رفتارهاى امام حسين عليه السلام با مردم، ارشاد و راهنمايى آنان بود. مواعظ آن حضرت از بيانات دلنشين و بسيار جالب خاندان پيغمبر صلى الله عليه و آله است و چون انديشه آن حضرت، نشأت گرفته از قرآن كريم و افق اعلا است، مواعظ ايشان نيز عطر دلاويز قرآن را دارد و در مواردى آميخته با آيات قرآنى و يا برگرفته از آن است. از جمله مواعظ آن بزرگوار، اين است:
اوصيكم بتقوى اللَّه فانّ اللَّه قد ضمن لمن اتّقاه ان يحوّله عمّا يكره الى ما يحبّ و يرزقه من حيث لايحتسب. « تحف العقول، ص 240» شما را به تقواى الهى سفارش مىكنم؛ زيرا خداوند، تحقيقاً براى كسى كه تقواى او را داشته باشد، ضمانت كرده است كه او را از نگرانىها و ناراحتىهايش بگرداند و به آنچه دوست دارد و موجب خوشى و نشاط و انبساط خاطر او است، وارد كند و او را از جايى كه خود گمان نمىبرد روزى دهد.
اين سخن به وضوح، آشنايان به قرآن را به آيه شريفهاى متوجه مى كند كه مىفرمايد:
«وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً* وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ ...»
آرى، ديدن يا شنيدن اين كلام زيباى امام حسين عليه السلام آيه كريمه را در ذهن انسان تداعى مى كند و آن بزرگوار، مضمون آيه قرآنى را ذكر مى كند؛ زيرا آيه شريفه، مشتمل بر شرط و جزا است كه هر كس تقوا را پيشه خود سازد، خداوند اين دو پاداش بزرگ را به او مى دهد. اكنون امام عليه السلام تعبير به ضمانت كرده، مىفرمايد: «خداوند، براى انسانى كه با تقوا باشد و خويشتن را در محضر خداوند ببيند، ضمانت كرده است كه دو پاداش بزرگ به او بدهد: يكى آنكه او را از مهالك و مشكلات، رهايى بخشد و راه بيرون رفتن از گرفتارى ها را براى او قرار دهد و ديگر اينكه روزى او را از جايى برساند كه گمان آن را هم نداشته باشد».
منبع: امام حسین و قرآن, محمد جواد مغنیه