مسخره کردن از نظر احادیث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

يا بنَ مَسعودٍ ، إنّهُم لَيَعِيبُونَ على مَن يَقتَدِي بِسُنَّتي فرائضَ اللّه ِ ، قالَ اللّه ُ تعالى : «فَاتَّخَذْتُمُوهم سِخرِيّا حتّى أَنْسَوكُم ذِكْرِي و كُنتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ * إِنّي جَزَيْتُهُمُ اليَوْمَ بِما صَبَرُوا»

اى پسر مسعود! آنان بر كسانى كه با پيروى از سنّت من، فرايض خدا را به جاى مى آوردند، خرده مى گيرند . خداوند متعال فرموده است : «و آنها را مسخره كرديد تا ياد مرا از خاطرتان بردند و به آنها مى خنديديد . امروز من پاداش صبر آنان را مى دهم» .

( بحار الأنوار : ۷۷/۱۰۲/۱)

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

إنّ المُستَهزِئينَ يُفتَحُ لأحَدِهِم بابُ الجَنَّةِ ، فيُقالُ : هَلُمَّ : فَيَجِيءُ بِكَرْبِهِ و غَمِّهِ ، فإذا جاءَ اُغلِقَ دُونَهُ ، ثُمّ يُفتَحُ لَهُ بابٌ آخَرُ··· فما يَزالُ كذلكَ حتّى أنَّ الرَّجُلَ لَيُفتَحُ لَهُ البابُ فيقالُ لَهُ: هَلُمَّ هَلُمَّ ، فما يَأتِيهِ .

دَرِ بهشت به روى يكى از مسخره كنندگان باز مى گردد و به او گفته مى شود : بيا .او با غم و اندوه جلو مى رود و چون نزديك شد ، در به رويش بسته مى شود . سپس در ديگرى به رويش گشوده مى گردد··· اين كار مرتّبا تكرار مى شود تا جايى كه در به رويش باز مى گردد و گفته مى شود : بيا ، بيا ؛ اما او ديگر جلو نمى رود .

( كنز العمّال : ۸۳۲۸  )

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «و چون با مؤمنان رو برو شوند . . .» ـ فرمود :

 إنّهُم كُهّانُهُم قالوا إنّا مَعَكُم أي عَلى دِينِكُم «إِنّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤونَ» أي نَستَهزِئُ بِأصحابِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله و نَسخَرُ بهِم في قَولِنا: آمَنّا ! .

كاهنان آنها وقتى با مؤمنان روبرو مى شدند، مى گفتند : ما با شما هستيم؛ يعنى، دين شما را داريم . «ما مسخره كننده ايم و بس» يعنى، ما با گفتن جمله «ايمان آورديم» اصحاب محمّد صلى الله عليه و آله را مسخره مى كنيم .

( مجمع البيان : ۱/۱۴۰ )

امام صادق عليه السلام :

لا يَطمَعَنَّ المُستَهزِئُ بالناسِ في صِدقِ المَوَدَّةِ

كسى كه مردم را مسخره مى كند ، نبايد به دوستى خالصانه آنها چشم اميد بندد .

( بحار الأنوار : ۷۵/۱۴۴/۹ )

میزان الحکمه،جلد پنجم.