پوشاک از نظر احادیث
۲۰ تیر ۱۳۹۴ 0پوشاك
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
خُذْ علَيكَ ثَوبَكَ و لا تَمشُوا عُراةً .
لباس بپوش و برهنه راه نرويد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
اِلبَسوا مِن ثِيابِكُمُ البَياضَ ؛ فإنّها مِن خَيرِ ثِيابِكُم ، و كَفِّنوا فيها مَوتاكُم .
جامه هاى سفيد بپوشيد كه آنها از بهترين جامه هاى شماست. مردگان خود را نيز در پارچه سفيد كفن كنيد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
أحسَنُ ما زُرتُمُ اللّه َ عَزَّ و جلَّ بهِ في قُبورِكُم و مَساجِدِكُمُ البَياضُ .
نيكوترين جامه اى كه با آن خداوند عزّ و جلّ را در گورهايتان و در مساجدتان ديدار مى كنيد، جامه سفيد است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مِن أحَبِّ ثِيابِكُم إلَى اللّه ِ البَياضُ ، فصَلُّوا فيها و كَفِّنوا فيها مَوتاكُم .
از محبوبترين جامه هاى شما نزد خدا، جامه سفيد است. پس با جامه سفيد نماز بخوانيد و مردگان خود را در پارچه سفيد كفن كنيد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
اِلبَسوا البَياضَ ؛ فإنّهُ أطيَبُ و أطهَرُ ، و كَفِّنوا فيهِ مَوتاكُم .
لباس سفيد بپوشيد؛ زيرا جامه سفيد نيكوتر و پاكيزه تر است. مردگان خود را نيز در پارچه سفيد كفن كنيد.
امام على عليه السلام :
اِلبَسوا ثِيابَ القُطنِ ؛ فإنّها لِباسُ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، و هُو لِباسُنا .
لباس پنبه اى (كرباس) بپوشيد، كه آن لباس رسول خدا صلى الله عليه و آله و لباس ما (اهل بيت) است.
امام على عليه السلام :
اِلبَسوا الثِّيابَ مِن القُطنِ ؛ فإنّهُ لِباسُ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و لِباسُنا ، و لَم يَكُن يَلبَسُ الصُّوفَ و الشَّعرَ إلاّ مِن عِلّةٍ .
لباس پنبه اى بپوشيد، كه آن لباس رسول خدا صلى الله عليه و آله و لباس ماست. رسول خدا صلى الله عليه و آله لباس پشمى و مويين نمى پوشيد مگر اين كه علّتى (بيمارى) در كار بود.
امام صادق عليه السلام :
الكَتّانُ مِن لِباسِ الأنبياءِ ، و هُو يُنبِتُ اللَّحمَ .
كتان از لباسهاى پيامبران است و گوشت را مى روياند.
ميانه روى در پوشاك
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنّي ألبَسُ الغَليظَ ، و أجلِسُ علَى الأرضِ ، و أركَبُ الحِمارَ بغَيرِ سَرجٍ ، و أردِفُ خَلفي ، فمَن رَغِبَ عَن سُنَّتي فلَيس مِنّي .
من جامه درشت مى پوشم و روى زمين مى نشينم و الاغ بى پالان سوار مى شوم و يك نفر را هم پشت سرم سوار مى كنم. پس، هر كه از سنّت من روى گرداند، از من نيست.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
يا أبا ذرٍّ ، اِلبَسِ الخَشِنَ مِن اللِّباسِ ، و الصَّفيقَ مِن الثِّيابِ ؛ لِئلاّ يَجِدَ الفَخرُ فيكَ مَسلَكا .
اى ابوذر! لباس زبر بپوش و جامه درشت و ضخيم بر تن كن، تا فخر و غرور به وجود تو راه نيابد.
كنز العمّال :
نَهى[النبيّ صلى الله عليه و آله ] عن لُبسَتَينِ : المَشهورَةِ في حُسنِها ، و المَشهورَةِ في قُبحِها .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از پوشيدن دو نوع لباس نهى فرمود: لباسى كه به زيبايى شهره (انگشت نما) باشد و لباسى كه به زشتى شهره باشد.
كنز العمّال :
نَهى [النبيُّ صلى الله عليه و آله ] عن الشُّهرَتَينِ، دِقَّةِ الثِّيابِ و غِلظِها ، و لِينِها و خُشونَتِها ، و طُولِها و قِصَرِها ، و لكنْ سَدادٌ فيما بَينَ ذلكَ و اقتِصادٌ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از دو شهرت نهى فرمود : شهرت در نازكى ، ضخامت ، نرمى و زبرى لباس و در بلندى و كوتاهى آن. بلكه [فرمود :] بايد حدّ وسط ميان اين خصوصيات را رعايت كرد.
امام على عليه السلام ـ در وصف پرهيزگاران ـ فرمود:
مَنطِقُهُمُ الصَّوابُ ، و مَلبَسُهُمُ الاقتِصادُ .
گفتارشان حق و درست و پوشاكشان توأم با ميانه روى است.
امام على عليه السلام :
و لَقد دَخَلَ موسى بنُ عِمرانَ و مَعهُ أخوهُ هارونُ عليهما السلام على فِرعَونَ ، و علَيهِما مَدارِعُ الصُّوفِ ، و بأيدِيهِما العِصِيُّ ، فشَرَطا لَهُ ـ إن أسلَمَ ـ بَقاءَ مُلكِهِ ، و دَوامَ عِزِّهِ فقالَ : أ لا تَعجَبونَ مِن هذَينِ يَشرِطانِ لِي دَوامَ العِزِّ و بَقاءَ المُلكِ ، و هُما بما تَرَونَ مِن حالِ الفَقرِ و الذّلِّ ، فهَلاّ اُلقِيَ علَيهِما أساوِرَةٌ مِن ذَهَبٍ ؟! إعظاما للذّهَبِ و جَمعِهِ ، و احتِقارا للصُّوفِ و لُبسِهِ ! .
موسى بن عمران و برادرش هارون، در حالى كه جُبّه پشمى بر تن و چوبدستى در دست داشتند، بر فرعون وارد شدند و با او شرط كردند كه اگر تسليم شود، پادشاهيش برجا و عزّت و قدرتش پايدار ماندفرعون گفت: آيا شما از اين دو نفر تعجب نمى كنيد كه با اين فقر و پريشانى كه در آنها مى بينيد براى استمرار قدرت و بقاى پادشاهى من شرط تعيين مى كنند؟ پس چرا دستبندهاى زرّين به دست آنها آويخته نيست؟ اين سخن او از آن رو بود كه به زر و زر اندوزى اهميت مى داد و پشمينه و پشمينه پوشى را پست مى شمرد.
امام على عليه السلام ـ در وصف عيسى عليه السلام ـ فرمود :
و إن شِئتَ قُلتُ في عيسَى بنِ مَريمَ عليه السلام ؛ فلَقد كانَ يَتَوَسَّدُ الحَجَرَ ، و يَلبَسُ الخَشِنَ .
و اگر خواهى درباره عيسى بن مريم عليه السلام مى گويم؛ او سنگ را بالش خود مى كرد و جامه زبر مى پوشيد.
امام على عليه السلام ـ در وصف پيامبر صلى الله عليه و آله ـ فرمود :
و لَقد كانَ صلى الله عليه و آله يأكُلُ علَى الأرضِ ، و يَجلِسُ جِلسَةَ العَبدِ ، و يَخصِفُ بِيَدِهِ نَعلَهُ، و يَرقَعُ بِيَدِهِ ثَوبَهُ .
او روى زمين غذا مى خورد و مانند بردگان مى نشست و با دست خود كفشش را پينه مى زد و شخصا لباسش را وصله مى كرد.
بحار الأنوار : در روايتى آمده است:
و في روايةٍ : رُئيَ على عليٍّ عليه السلام إزارٌ خَلَقٌ مَرقوعٌ ، فقيلَ لَهُ في ذلكَ ، فقالَ : يَخشَعُ لَهُ القَلبُ ، و تَذِلُّ بهِ النَّفسُ ، و يَقتَدي بهِ المؤمنونَ .
على عليه السلام را با جامه اى كهنه و وصله دار ديدند و به او ايراد گرفتند. فرمود: با اين جامه، دل خاشع مى شود و نفس ذليل مى گردد و مؤمنان، از آن سرمشق مى گيرند.
بحار الأنوار ـ به نقل از عقبة بن علقمه ـ :
دَخَلتُ على أميرِ المؤمنينَ عليه السلام فإذا بَينَ يدَيهِ لَبَنٌ حامِضٌ قد آذاني حُموضَتُهُ ، و كِسَرٌ يابِسَةٌ، قلتُ : يا أميرَ المؤمنينَ ، أ تأكُلُ مِثلَ هذا ؟ ! فقالَ لي: يا أبا الجُنودِ ، إنّي أدرَكتُ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يأكُلُ أيبَسَ مِن هذا ، و يَلبَسُ أخشَنَ مِن هذا ، فإن لَم آخُذْ بما أخَذَ بهِ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله خِفتُ أن لا ألحَقَ بهِ .
بر امير المؤمنين عليه السلام وارد شدم، ديدم در برابر آن حضرت مقدارى دوغ ترش، كه بوى ترش شدن آن مشام مرا آزرد، و چند تكه نان خشك قرار دارد. عرض كردم: اى امير المؤمنين! يك چنين غذايى مى خوريد؟! حضرت فرمود: اى ابا الجنود! من خود شاهد بودم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله خشكتر از اين نان ها را مى خورد و زبرتر از اين جامه را مى پوشيد. بنا بر اين، اگر روش رسول خدا صلى الله عليه و آله را در پيش نگيرم، مى ترسم به آن حضرت ملحق نشوم.
امام صادق عليه السلام :
المالُ مالُ اللّه ِ يَضَعُهُ عِندَ الرّجُلِ وَدايِعَ ، و جَوّزَ لَهُم أن يأكُلوا قَصدا و يَلبَسوا قَصدا
دارايى ها از آنِ خداست و آنها را نزد مردم به امانت مى سپارد و به آنها اجازه داده است كه با ميانه روى، بخورند و با ميانه روى، بپوشند.
امام صادق عليه السلام :
اِلبَسْ ما لا تُشتَهَرُ بهِ و لا يُزْري بكَ .
لباسى بپوش كه نه به آن شهرت پيدا كنى و نه باعث خفّت تو شود.
امام صادق عليه السلام :
خَطَبَ عليٌّ النّاسَ و علَيهِ إزارُ كِرباسٍ غَليظٌ مَرقوعٌ بِصُوفٍ ، فقيلَ لَهُ في ذلكَ، فقالَ: يَخشَعُ القَلبُ و يَقتَدي بهِ المؤمنُ .
على عليه السلام در حالى كه جامه كرباسى درشت و وصله دار با وصله پشمى پوشيده بود، براى مردم خطبه خواند. در اين باره به حضرت ايراد گرفته شد. امام فرمود: اين جامه، دل را متواضع مى كند و مؤمن از آن الگو مى گيرد.
بهترين لباس هر زمانى لباس مردم آن زمان است
امام صادق عليه السلام ـ بعد از وصف جامه امام على عليه السلام ـ فرمود :
هذا اللِّباسُ الّذي يَنبَغي أن تَلبَسوهُ ، و لكنْ لا نَقدِرُ أن نَلبَسَ هذا اليَومَ ، لَو فَعَلنا لَقالوا : مَجنونٌ ، أو لَقالوا: مُراءٍ ، فإذا قامَ قائمُنا كانَ هذا اللِّباسُ .
اين همان لباسى است كه سزاوار است شما بپوشيد. اما امروز ما نمى توانيم چنين جامه اى بپوشيم؛ زيرا اگر اين كار را بكنيم، خواهند گفت: ديوانه است، يا خواهند گفت: رياكار است. اما زمانى كه قائم ما ظهور كند، همان لباس [امام على عليه السلام ] پوشيده خواهد شد.
الكافى ـ به نقل از حمّاد بن عثمان ـ :
كنتُ حاضِرا عندَ أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام إذ قالَ لَهُ رجُلٌ: أصلَحَكَ اللّه ُ ، ذَكَرتَ أنّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ عليه السلام كانَ يَلبَسُ الخَشِنَ ، يَلبَسُ القَميصَ بأربَعةِ دَراهِمَ و ما أشبَهَ ذلكَ ، و نَرى علَيكَ اللِّباسَ الجَيِّدَ !انّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ عليه السلام كانَ يَلبَسُ ذلكَ في زمانٍ لا يُنكَرُ ، و لَو لَبِسَ مِثلَ ذلكَ اليومَ لَشُهِرَ بهِ ، فخَيرُ لِباسِ كُلِّ زمانٍ لِباسُ أهلِهِ ، غَيرَ أنّ قائمَنا إذا قامَ لَبِسَ لِباسَ عليٍّ عليه السلام و سارَ بسِيرَتِهِ .
در خدمت امام صادق عليه السلام بودم كه مردى به آن حضرت عرض كرد: خداوند به صلاحت دارد! شما فرموديد كه على بن ابى طالب عليه السلام لباس خشن به تن مى كرد، پيراهن چهار درهمى مى پوشيد و امثال اين ها، در حالى كه مى بينيم شما خود جامه اى نيكو پوشيده ايد!حماد مى گويد: حضرت به او فرمود: على بن ابى طالب عليه السلام آن لباس ها را در زمانى مى پوشيد، كه عيب نبود. اگر چنان لباس هايى را امروز مى پوشيد، موجب شهرت او مى شد. پس، بهترين لباس هر زمانى لباس مردم آن زمان است؛ منتها قائم ما آن گاه كه قيام كند، جامه هايى مانند على عليه السلام مى پوشد و به شيوه آن حضرت رفتار مى نمايد.
الكافى : امام صادق عليه السلام خطاب به عبيد بن زياد فرمود :
إظهارُ النِّعمَةِ أحَبُّ إلَى اللّه ِ مِن صِيانَتِها ، فإيّاكَ أن تَتزَيّنَ إلاّ في أحسَنِ زِيِّ قَومِكَ قالَ : فما رُئيَ عُبَيدٌ إلاّ في أحسَنِ زِيِّ قَومِهِ حتّى ماتَ .
آشكار ساختن نعمت، نزد خدا محبوبتر از اندوختن آن است. پس، مبادا خود را جز در نيكوترين نوعِ لباسِ مردم خويش آراسته سازى از آن پس عبيد، تا زمانى كه زنده بود، جز در نيكوترين نوع لباس مردمش، ديده نشد.
مكارم الأخلاق ـ به نقل از سفيان ثورى ـ :
قلتُ لأبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام : أنتَ تَروي أنّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ عليه السلام كانَ يَلبَسُ الخَشِنَ ، و أنتَ تَلبَسُ القُوهِيَّ و المَرويَّ ! قالَ : وَيحَكَ ! إنّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ عليه السلام كانَ في زمانِ ضِيقٍ ، فإذا اتّسَعَ الزّمانُ فأبرارُ الزّمانِ أولى بهِ
به امام صادق عليه السلام عرض كردم : شما روايت مى كنى كه على بن ابى طالب عليه السلام جامه خشن مى پوشيد،در حالى كه خود جامه قوهى و مروى .حديث مى پوشى! آن حضرت فرمود: واى بر تو! على بن ابى طالب در روزگار سختى و تنگدستى به سر مى برد، اما هرگاه در زمانه گشايش حاصل شود نيكان روزگار به بهره مند شدن از آن گشايش سزاوارترند.
امام صادق عليه السلام :
بَينا أنا في الطَّوافِ إذا رجُلٌ يَجذِبُ ثَوبي ، فالتَفَتُّ فإذا عَبّادٌ البَصريُّ قالَ : يا جعفرَ بنَ محمّدٍ ، تَلبَسُ مِثلَ هذا الثَّوبِ و أنتَ في المَوضِعِ الّذي أنتَ فيهِ مِن عليٍّ ؟!قالَ : قلتُ : وَيلَكَ ! هذا ثَوبٌ قُوهِيٌّ اشتَرَيتُهُ بدِينارٍ و كَسرٍ ، و كانَ عليٌّ عليه السلام في زَمانٍ يَستَقيمُ لَهُ ما لَبِسَ ، و لَو لَبِستُ مِثلَ ذلكَ اللِّباسِ في زَمانِنا هذا لَقالَ النّاسُ : هذا مُراءٍ مِثلُ عَبّادٍ ! .
مشغول طواف بودم كه ناگاه ديدم مردى لباس مرا مى كشد. برگشتم و ديدم عبّاد بصرى است. او گفت: اى جعفر بن محمّد! تو در جايگاه على نشسته اى و چنين لباسى مى پوشى؟
گفتم: واى بر تو! اين يك جامه قوهى است كه به يك دينار و خُرده اى خريده ام. على عليه السلام در زمانى به سر مى برد كه آنچه مى پوشيد، متناسب با آن بود. ولى اگر من در اين زمان چنان لباسى بپوشم، مردم خواهند گفت: اين هم مثل عُبّاد رياكار است.
امام رضا عليه السلام :
إنّ أهلَ الضَّعفِ مِن مَوالِيَّ يُحِبّونَ أن أجلِسَ علَى اللُّبُودِ و ألبَسَ الخَشِنَ ، و لَيس يَتَحَمّلُ الزَّمانُ ذلكَ .
دوستداران كوته انديش من دوست دارند كه من روى نمد بنشينم و لباس درشت بپوشم، در حالى كه زمانه [ما ]اين را نمى پذيرد.
امام رضا عليه السلام :
و اللّه ِ، لَئن صِرتُ إلى هذا الأمرِ لاَكُلَنَّ الخَبيثَ بَعدَ الطَّيِّبِ ، و لَألبَسَنَّ الخَشِنَ بَعدَ اللَّيّنِ ، و لَأتعَبَنَّ بَعدَ الدَّعَةِ .
به خدا سوگند، اگر به اين امر امامت و ولايت ظاهرى برسم، به جاى غذاهاى لذيذ، غذاى نامطبوع خواهم خورد و به جاى لباسهاى نرم، لباس زبر خواهم پوشيد و به جاى آسايش، خود را به رنج و زحمت خواهم افكند.
قرب الإسناد ـ به نقل از بِزَنطى ـ : امام رضا عليه السلام به من فرمود : نظرت درباره لباس زبر چيست؟ عرض كردم: شنيده ام كه [امام ]حسن عليه السلام مى پوشيد، و جعفر بن محمّد عليه السلام جامه نو مى گرفت و دستور مى داد آن را در آب فرو برندحضرت فرمود:
اِلبَسْ و تَجَمّلْ؛ فإنّ عليَّ بنَ الحسينِ عليه السلام كانَ يَلبَسُ الجُبَّةَ الخَزَّ بخَمسِمِائةِ دِرهَمٍ ، و المُطرَفَ الخَزَّ بخَمسينَ دِينارا فيَتَشتَّى فيهِ ، فإذا خَرجَ الشِّتاءُ باعَهُ و تَصَدّقَ بثَمنِهِ ، و تَلا هذهِ الآيةَ: «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللّه ِ الّتي أخْرَجَ لِعِبادِهِ و الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ» .
بپوش و آراسته باش ؛ زيرا على بن الحسين عليه السلام جبّه خز پانصد درهمى مى پوشيد و در زمستان رداى خزى نگارين مى پوشيد و چون زمستان تمام مى شد آن را مى فروخت و پولش را صدقه مى دادسپس اين آيه را تلاوت كرد: «بگو: چه كسى زيور خدا را كه براى بندگانش پديد آورده و روزى پاكيزه و پاك را، حرام كرده است»؟
جامه زينت و جامه عبادت
عيون أخبار الرضا :
كانَ جُلوسُ الرِّضا عليه السلام في الصَّيفِ على حَصيرٍ ، و في الشِّتاءِ على مِسْحٍ ، و لُبسُهُ الغَليظُ مِن الثِّيابِ ؛ حتّى إذا بَرزَ للنّاسِ تَزَيّنَ لَهُم
حضرت رضا عليه السلام در تابستان روى حصير و در زمستان روى پلاس مى نشست. لباسش از پارچه درشت بود. اما هرگاه در ميان مردم ظاهر مى شد، خود را مى آراست.
عيون اخبار الرضا :
رُويَ أنّ الرِّضا عليه السلام لَبِسَ الخَزَّ فَوقَ الصُّوفِ ، فقالَ لَهُ بَعضُ جَهَلَةِ الصُّوفيّةِ لَمّا رأى علَيهِ ثِيابَ الخَزِّ : كيفَ تَزعُمُ أنّكَ مِن أهلِ الزُّهدِ و أنتَ على ما نَراهُ مِن التَّنَعُّمِ بلِباسِ الخَزِّ ؟! فكَشَفَ عليه السلام عَمّا تَحتَهُ فَرَأوا تَحتَهُ ثِيابَ الصُّوفِ ، فقالَ: هذا للّه ِ ، و هذا للنّاسِ .
روايت شده است كه حضرت رضا عليه السلام روى لباس پشمينه، جامه اى از خز پوشيد. يكى از صوفيان نادان چون جامه خزى بر تن ايشان ديد، گفت: با وجود اين برخوردارى و لباس خزى كه پوشيده اى، چگونه خود را از اهل زهد مى پندارى؟! حضرت لباس خود را كنار زد. ديدند زير آن پشمينه اى است. امام فرمود: اين براى خداست و اين [لباس خز ]براى مردم.
الغيبة للطوسى ـ به نقل از كامل بن ابراهيم ـ :
دَخَلتُ على سَيّدي أبي محمّدٍ عليه السلام ، نَظَرتُ إلى ثِيابِ بَياضٍ ناعِمَةٍ علَيهِ ، فقُلتُ في نَفسي : وليُّ اللّه ِ و حُجَّتُهُ يَلبَسُ النّاعِمَ مِن الثِّيابِ و يأمُرُنا نَحنُ بِمُواساةِ الإخوانِ، و يَنهانا عَن لُبسِ مِثلِهِ ! فقالَ مُتَبَسِّما : يا كاملُ ـ و حَسَرَ عَن ذِراعَيهِ ، فإذا مِسْحٌ أسوَدُ خَشِنٌ على جِلدِهِ ، فقالَ ـ : هذا للّه ِ ، و هذا لَكُم
بر سرورم ابو محمّد عليه السلام وارد شدم. ديدم جامه سفيد و لطيفى تن آن حضرت است. با خودم گفتم: ولىّ و حجّت خدا، خود لباسهاى نرم و لطيف مى پوشد و ما را به همدردى با برادران دستور مى دهد و از پوشيدن چنين لباسى نهى مى كند! حضرت تبسّمى كرد و فرمود: اى كامل! و آستينهايش را بالا زد. ديدم جامه اى از پلاس سياه و خشن زير آن است. آن گاه فرمود: اين يكى به خاطر خداست و اين يكى به خاطر شما.
الكافى :
مَرَّ سُفيانُ الثَّوريُّ في المَسجِدِ الحَرامِ، فرأى أبا عبدِ اللّه ِ عليه السلام و علَيهِ ثِيابٌ كثيرَةُ القِيمَةِ حِسانٌ ، فقالَ : و اللّه ِ، لاَتِيَنَّهُ و لاَُوَبِّخَنَّهُ ! فَدَنا مِنهُ فقالَ : يا بنَ رسولِ اللّه ِ ، ما لَبِسَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله مِثلَ هذا اللِّباسِ و لا عليٌّ عليه السلام و لا أحَدٌ مِن آبائكَ ! فقالَ لَهُ أبو عبدِ اللّه ِ عليه السلام : كانَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله في زمانِ قَترٍ مُقَتَّرٍ .حديث ، و كانَ يأخُذُ لقَتَرِهِ و اقتِدارهِ ، و إنّ الدُّنيا بَعدَ ذلكَ أرخَت عَزالِيها .حديث ، فأحَقُّ أهلِها بِها أبرارُها ، ثُمّ تَلا: «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللّه ِ الّتي أخْرَجَ لِعبادِهِ و الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ» ، و نَحنُ أحَقُّ مَن أخَذَ مِنها ما أعطاه اللّه ُ ، غَيرَ أنّي يا ثَوريُّ ما تَرى علَيَّ مِن ثَوبٍ إنّما ألبَسُهُ للنّاسِ . ثُمَّ اجتَذَبَ يَدَ سُفيانَ فجَرَّها إلَيهِ، ثُمَّ رَفَعَ الثَّوبَ الأعلى و أخرَجَ ثَوبا تَحتَ ذلكَ على جِلدِهِ غَليظا ، فقالَ : هذا ألبَسُهُ لِنَفسي و ما رَأيتَهُ للنّاسِ . ثُمَّ جَذَبَ ثَوبا على سُفيانَ أعلاهُ غَليظٌ خَشِنٌ و داخِلُ ذلكَ ثَوبٌ لَيِّنٌ فقالَ : لَبِستَ هذا الأعلى للنّاسِ، و لَبِستَ هذا لنَفسِكَ تَسُرُّها ؟! .
سفيان ثورى از مسجد الحرام عبور كرد. امام صادق عليه السلام را ديد كه لباسهاى قيمتى و زيبايى پوشيده است. گفت: به خدا قسم، مى روم و او را سرزنش مى كنم. نزديك حضرت رفت و گفت: يا بن رسول اللّه ! نه رسول خدا صلى الله عليه و آله چنين لباسى پوشيد و نه على عليه السلام و نه هيچ يك از پدران تو! امام عليه السلام به او فرمود:رسول خدا صلى الله عليه و آله ، در زمانه اى سخت و دشوار به سر مى برد و به تناسب سختى و دشوارى آن زندگى مى كرد، ولى بعدا دنيا سرِ مشكهاى خود را شل كرد [و وفور نعمت شد]. پس، سزاوارترين مردم دنيا به بهره برى از نعمتهاى آن، نيكان دنيا هستند. حضرت، سپس اين آيه را تلاوت فرمود كرد: «بگو: چه كسى زيورهاى خدا را كه براى بندگانش پديد آورده و روزيهاى پاك و پاكيزه را حرام كرده است؟» ما سزاوارترين كس به بهره بردن از نعمتهاىِ خدادادىِ آن [روزيها] هستيم. منتها، اى ثورى! جامه اى كه بر تن من مى بينى، به خاطر مردم پوشيده ام. آنگاه دست سفيان را گرفت و آن را به طرف خود كشيد و لباس رويى را بالا زد و جامه درشتى را كه زير آن پوشيده بود و با بدن آن حضرت تماس مستقيم داشت بيرون آورد و فرمود: اين را براى خودم مى پوشم و آنچه را ديدى براى مردم. حضرت، سپس جامه سفيان را كه زبر و درشت بود كنار زد و زير آن لباس نرم و لطيفى بود. فرمود: تو اين لباس رويى را براى [ريا و فريب ]مردم پوشيده اى و اين[زيرى ]را براى خوش آمدِ نفْست.
عِمامه
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
العَمائمُ تِيجانُ العَرَبِ .
عِمامه ها، تاج عربهاست.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
اِئْتوا المَساجِدَ حُسَّرا و مُعَصَّبينَ ، فإنّ العَمائمَ تِيجانُ المُسلِمينَ .
با چهره گشوده و عمامه به مسجدها درآييد؛ زيرا عِمامه ها، تاجهاى مسلمانان است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
العَمائمُ وَقارٌ للمؤمنِ و عِزٌّ للعَرَبِ ، فإذا وَضَعَتِ العَرَبُ عَمائمَها وَضَعَت عِزَّها .
عمامه ها، مايه وقار مؤمن و عزّت عربهاست . پس، هرگاه عربها عِمامه هاى خود را كنار گذارند، عزّت خود را كنار گذاشته اند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنّ اللّه َ أمَدّني يَومَ بَدرٍ و حُنَينٍ بمَلائكَةٍ يَعتَمُّونَ هذهِ العِمَّةَ ، إنَّ العِمامَةَ حاجِزَةٌ بَينَ الكُفرِ و الإيمانِ .
خداوند در جنگ بدر و حنين، مرا با فرشتگانى مدد رساند كه اين عِمامه را به سر داشتند. عِمامه، مانع ميان كفر و ايمان است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنّ فَرقَ ما بَينَنا و بَينَ المُشركينَ العَمائمُ علَى القَلانِسِ .
فرق ميان ما و مشركان، عِمامه هاى روى عرقچين است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لا تَزالُ اُمَّتي علَى الفِطرَةِ ما لَبِسوا العَمائمَ علَى القَلانِسِ .
امّت من تا زمانى كه عِمامه هاى بسته بر روى شب كلاه به سر نهند، همواره بر فطرت [آيين توحيدى ]خواهند بود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
تَغطِيَةُ الرّأسِ بالنَّهارِ فِقهٌ ، و باللَّيلِ رِيبَةٌ .
پوشاندن سر در روز، نشانه دانايى است و در شب شك برانگيز.
سنن أبى داوود :
إنّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله دَخَلَ عامَ الفَتحِ مَكّةَ و علَيهِ عِمامَةٌ سَوداءُ
رسول خدا صلى الله عليه و آله در سال فتح مكّه در حالى كه عمامه سياه داشت، وارد مكّه شد.
سنن أبى داوود ـ به نقل از عمرو بن حُرَيث ـ :
رأيتُ النّبيَّ صلى الله عليه و آله على المِنبَرِ و علَيهِ عِمامَةٌ سَوداءُ قَد أرخى طَرَفَها بَينَ كَتِفَيهِ .
پيامبر صلى الله عليه و آله را بر منبر ديدم، در حالى كه عِمامه اى سياه بر سر داشت و دنباله آن را ميان دو شانه اش انداخته بود.
امام باقر عليه السلام :
كانَت علَى الملائكَةِ العَمائمُ البِيضُ المُرسَلَةُ يَومَ بَدرٍ .
در روز بدر، فرشتگان عمامه هاى سفيد دنباله دار بر سر داشتند.
امام صادق عليه السلام :
عَمَّمَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله علِيّا عليه السلام بِيَدِهِ ، فسَدَلَها مِن بَينِ يَدَيهِ و قَصَّرَها مِن خَلفِهِ قَدْرَ أربَعِ أصابِعَ، ثُمّ قالَ : أدبِرْ فأدبَرَ، ثُمّ قالَ: أقبِلْ فأقبَلَ، ثُمّ قالَ: هكذا تِيجانُ المَلائكَةِ .
رسول خدا صلى الله عليه و آله با دست خود بر سر على عليه السلام ، عمامه بست و از جلو، سر پَر آن را آويزان كرد و از پشت سر به اندازه چهار انگشت كوتاه كرد و آنگاه فرمود: برگرد. على عليه السلام برگشت. فرمود: رويت را به طرف من كن. و على عليه السلام به طرف پيامبر رو كرد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: تاجهاى فرشتگان، اين گونه است.
لباسهاى ممنوع
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إن كُنتُم تُحِبُّونَ حِليَةَ الجَنّةِ و حَريرَها فلا تَلبَسوها في الدُّنيا .
اگر زيور و حريرِ بهشت را دوست داريد آنها را در دنيا نپوشيد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن لَبِسَ الحَريرَ في الدُّنيا لَم يَلبَسْهُ في الآخِرَةِ
هر كه در دنيا حرير بپوشد، در آخرت آن را نخواهد پوشيد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لا يَستَمتِعُ بالحَريرِ مَن يَرجو أيّامَ اللّه ِ .
كسى كه به ايّام اللّه (نعمت هاى الهى در بهشت) اميد بسته باشد، از حرير استفاده نمى كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
حُرِّمَ لِباسُ الحَريرِ و الذَّهَبِ على ذُكورِ اُمَّتي و اُحِلَّ لإناثِهِم .
پوشيدن حرير و طلا براى مردان امّتم حرام و براى زنانشان حلال گشته است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن لَبِسَ ثَوبا يُباهي بهِ لِيَراهُ النّاسُ لَم يَنظُرِ اللّه ُ إلَيهِ حتّى يَنزَعَهُ .
هر كس لباسى فاخر بپوشد كه مردم به او نگاه كنند، خداوند به وى ننگرد تا زمانى كه آن جامه را از تن بيرون آورد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن أخَذَ يَلبَسُ ثَوبا لِيُباهي بهِ لِيَنظُرَ النّاسُ إلَيهِ لَم يَنظُرِ اللّه ُ إلَيهِ حتّى يَنزَعَهُ
هر كس لباس فاخرى بپوشد تا مردم به او نگاه كنند، خداوند به او ننگرد تا زمانى كه آن را از تن بيرون آورد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن لَبِسَ مَشهورا مِن الثِّيابِ أعرَضَ اللّه ُ عَنهُ يَومَ القِيامَةِ .
هر كس از لباسهاى شهرت بپوشد، خداوند در روز قيامت از او روى بگرداند.
الترغيب و الترهيب :
إنّ أسماءَ بنتَ أبي بكرٍ دَخَلَت على رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و علَيها ثِيابٌ رِقاقٌ ، فأعرَضَ عَنها رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و قالَ : يا أسماءُ ، إنّ المرأةَ إذا بَلَغَتِ المَحيضَ لَم يَصلُحْ أن يُرى مِنها إلاّ هذا ـ و أشارَ إلى وَجهِهِ و كفَّيهِ ـ .
اسماء دختر ابو بكر در حالى كه لباس هاى نازكى به تن داشت نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله رفت. رسول خدا صلى الله عليه و آله از او روى گرداند و با اشاره به صورت و دستهاى خود فرمود: اى اسماء! زن وقتى به سنّ قاعدگى رسيد، ديگر درست نيست كه از او جز اين قسمتها ديده شود.
امام على عليه السلام :
علَيكُم بالصَّفيقِ مِن الثِّيابِ ؛ فإنّ مَن رَقَّ ثَوبُهُ رَقَّ دِينُهُ .
بر شما باد پوشيدن لباسهاى ضخيم؛ زيرا كسى كه جامه اش نازك باشد، دينش نازك شود.
امام صادق عليه السلام :
لا يَلبَسُ الرّجُلُ الحَريرَ و الدِّيباجَ إلاّ في الحَربِ .
مرد به جز در جنگ نبايد، جامه حرير و ديبا بپوشد.
میزان الحکمه،جلد دهم.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
