میهن از نظر احادیث
۰۱ مرداد ۱۳۹۴ 0 معارف
ميهن دوستى
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در حالى كه سوار بر ناقه خود در حزوره ايستاده بود خطاب به مكّه ـ فرمود:
و اللّه ِ ، إنّكِ لَخَيرُ أرضِ اللّه ِ ، و أحَبُّ أرضِ اللّه ِ إلَى اللّه ِ ، و لَو لا اُخرِجتُ مِنكِ ما خَرَجتُ .
به خدا كه تو بهترين زمين خدا هستى و محبوبترين زمين خدا نزد خدايى و اگر مرا از تو بيرون نمى كردند، من به پاى خود بيرون نمى رفتم.
تنبيه الخواطر: ابان بن سعيد بر رسول خدا صلى الله عليه و آله وارد شد، حضرت فرمود:
يا أبانُ ، كَيفَ تَرَكتَ أهلَ مَكّةَ ؟ فقالَ : تَرَكتُهُم و قَد جِيدُوا . ، و تَرَكتُ الإذْخِرَ و قَد أعذَقَ ، و تَرَكتُ الثُّمامَ و قد خاصَ ، فاغرَورَقَت عَينا رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و صَحبِهِ .
اى ابان! وقتى كه آمدى مكّيان چگونه بودند؟ عرض كرد: وقتى آمدم باران زيادى بر آنان باريده بود و بوته هاى علف مكّه و برگ علف هاى يَزْبن . سبز شده بود. [با شنيدن اين سخنان ]چشمان رسول خدا صلى الله عليه و آله و اصحاب ايشان پر از اشك شد .
امام على عليه السلام :
عَمُرَتِ البُلدانُ بِحُبِّ الأوطانِ .
كشورها با ميهن دوستى آباد شده اند.
امام على عليه السلام :
مِن كَرَمِ المَرءِ بُكاؤهُ على ما مَضى مِن زَمانِهِ ، و حَنينُهُ إلى أوطانِهِ ، و حِفظُهُ قَديمَ إخوانِهِ .
از بزرگوارى انسان است، گريستن او بر زمان سپرى شده اش و علاقه او به ميهنش و نگهداشتن دوستان ديرينه اش.
امام على عليه السلام ـ در وصف مردگان ـ فرمود :
لا يَستَأنِسونَ بالأوطانِ، و لا يَتواصَلُونَ تَواصُلَ الجِيرانِ .
با وطن ها انس نمى گيرند و مانند همسايگان با يكديگر رفت و آمد نمى كنند.
سفينة البحار:
رُويَ: حُبُّ الوَطَنِ مِن الإيمانِ .
روايت شده است كه: دوست داشتن وطن از ايمان است.
دفاع از ميهن
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يُبغِضُ رجُلاً يُدخَلُ علَيهِ في بَيتِهِ و لا يُقاتِلُ .
خداوند عزّ و جلّ نفرت دارد از مردى كه در خانه اش بر او حمله كنند و او نجنگد.
امام على عليه السلام ـ هنگامى كه خبر حمله سپاه معاويه به شهر انبار را شنيد و مردم را به قيام فرا خواند اما آنها جنبشى از خود نشان ندادند ـ فرمود:
ألاَ و إنّي قَد دَعَوتُكُم إلى قِتالِ (حَربِ) هؤلاءِ القَومِ لَيلاً و نَهارا،و سِرّا و إعلانا،و قُلتُ لَكُم : اغزُوهُم قَبلَ أنْ يَغزوكُم ، فوَ اللّه ِ ما غُزِيَ قَومٌ قَطُّ في عُقرِ دارِهِم إلاّ ذَلُّوا ، فتَواكَلتُم و تَخاذَلتُم حتّى شُنَّت علَيكُمُ الغاراتُ، و مُلِكَت علَيكُمُ الأوطانُ .
بدانيد كه من شب و روز و در نهان و آشكار شما را به جنگ با اين جماعت فرا خواندم و به شما گفتم: پيش از آنكه با شما بجنگند با آنان بجنگيد ؛ زيرا به خدا قسم كه هيچ قومى هرگز در عمق خاكشان مورد حمله قرار نگرفتند مگر اينكه خوار و مغلوب شدند. اما شما كار جنگ را به يكديگر حواله داديد و دست از يارى هم شستيد، تا جايى كه مورد حملات پياپى واقع شديد و وطن هاى شما از تصرّفتان خارج شد.
امام على عليه السلام
بَعدَ غارَةِ الضَّحّاكِ بنِ قَيسٍ صاحِبِ مُعاويَةَ علَى الحاجِّ بَعدَ قِصَّةِ الحكَمَينِ، و هُو يَستَنهِضُ أصحابَهُ لِما حَدَثَ في الأطرافِ ـ : أيَّ دارٍ بَعدَ دارِكُم تَمنَعونَ ؟! و مَعَ أيِّ إمامٍ بَعدي تُقاتِلونَ ؟! .
بعد از هجوم ضحّاك بن قيس، سردار معاويه، به حاجيان پس از ماجراى حكميت و براى تشويق اصحاب خود به مقابله با حوادثى كه در گوشه و كنار مى گذشت ـ فرمود : كدام خانه را بعد از خانه خود پاسدارى خواهيد كرد و با كدام پيشوا و اميرى بعد از من به جهاد خواهيد رفت؟
غربت و وطن
امام على عليه السلام :
الغِنى في الغُربَةِ وَطَنٌ ، و الفَقرُ في الوَطنِ غُربَةٌ .
توانگرى در غربت، در وطن بودن است و نادارى در وطن، غربت.
امام على عليه السلام :
لَيسَ في الغُربَةِ عارٌ ، إنّما العارُ في الوَطنِ الافتِقارُ
در غريب بودن ننگى نيست، بلكه نيازمندى و نادارى است كه در وطن هم ننگ است .
امام على عليه السلام :
العَقلُ في الغُربَةِ قُربَةٌ ، الحُمقُ في الوَطنِ غُربَةٌ .
خردمندى در غربتْ آشنايى است. نابخردى در وطنْ غربت است.
امام على عليه السلام :
مِن ضِيقِ العَطَنِ لُزومُ الوَطَنِ .
چسبيدن به زادگاه از كوته همّتى است.
امام على عليه السلام :
لَيسَ بَلَدٌ بأحَقَّ بِكَ مِن بَلدٍ ، خَيرُ البِلادِ ما حَمَلَكَ .
هيچ شهرى براى تو مناسبت تر از شهر ديگر نيست، بهترين شهرها آن است كه تو را پذيرا باشد (زندگى تو را تأمين كند و در آن رفاه و آسايش داشته باشى).
بدترين وطن ها
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لا خَيرَ في ··· الوَطَنِ إلاّ مَع الأمنِ و السُّرورِ
خيرى نيست در··· وطن مگر با امنيّت و شادمانى.
امام على عليه السلام :
شَرُّ الأوطانِ ما لَم يَأمَنْ فيهِ القُطّانُ
بدترين وطن ها، وطنى است كه ساكنانش امنيّت و آسايش نداشته باشند.
امام على عليه السلام :
لا خَيرَ ··· في الوَطَنِ إلاّ معَ الأمنِ و المَسَرَّةِ
خيرى نيست··· در وطن، مگر با امنيّت و خوشى.
امام على عليه السلام ـ در وصف وضعيّت عرب ها پيش از بعثت ـ فرمود :
إنّ اللّه َ بَعَثَ محمّدا صلى الله عليه و آله نَذيرا للعالَمِينَ ، و أمِينا علَى التَّنزيلِ ، و أنتُم مَعشَرَ العَرَبِ على شَرِّ دِينٍ ، و في شَرِّ دارٍ
خداوند محمّد صلى الله عليه و آله را هشدار دهنده به جهانيان و امين بر وحى فرستاد و شما جماعت عرب بدترين دين و آيين را داشتيد و در بدترين سراى و سرزمين به سر مى برديد.
امام على عليه السلام ـ در نكوهش بصريان بعد از جنگ جمل ـ فرمود :
بلادُكُم أنتَنُ بِلادِ اللّه ِ تُربَةً : أقرَبُها مِنَ الماءِ ، و أبعَدُها مِن السَّماءِ ، و بها تِسعَةُ أعشارِ الشَّرِّ
در ميان سرزمين هاى خدا سرزمين شما بد بوترين خاك را دارد. نزديكترين سرزمين ها به آب است و دورترين آنها از آسمان و نُه دهمِ شرّ و بدى، در سرزمين شماست.
میزان الحکمه،جلد سیزدهم.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
