ناسزا گویی از نظر احادیث
۰۷ مرداد ۱۳۹۴ 0 معارف
پرهيز از ناسزاگويى
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إيّاكُم و الفُحشَ ؛ فإنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ لا يُحِبُّ الفاحِشَ المُتَفَحِّشَ .
از دشنام گويى بپرهيزيد؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ ناسزا گوىِ بد دهن را دوست ندارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنّ اللّه َ لا يُحِبُّ كلَّ فاحِشٍ مُتَفَحِّشٍ .
خداوند شخص دشنام گوىِ بد دهن را دوست ندارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
الجَنَّةُ حَرامٌ على كُلِّ فاحِشٍ أن يَدخُلَها .
وارد شدن به بهشت بر هر ناسزاگويى حرام است .
پيامبـر خـدا صلى الله عليه و آله :
ما كانَ الفُحشُ في شيءٍ قَطُّ إلاّ شانَهُ ، و لا كانَ الحَياءُ في شيءٍ قَطُّ إلاّ زانَهُ .
زشت گويـى (زشت كردارى) هرگز در چيزى نبود مگر اين كه آن را عيبناك گردانيد و شرم و حيا هرگز در چيزى نبود مگر اين كه آن را آراست.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنَّ اللّه َ يُحِبُّ الحَيِيَّ المُتَعَفِّفَ ، و يُبغِضُ البَذِيَّ السائلَ المُلحِفَ .
خداوند شخص با حياى با عزّتِ نفْس را دوست دارد و با بد زبانِ گداى سمج دشمن است .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لو كانَ الفُحشُ خَلقا لَكانَ شَرَّ خَلقِ اللّه ِ .
اگر فُحش (زشتى در گفتار و كردار) مخلوقى بود، هر آينه بدترين مخلوقات خدا بود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنَّ الفُحشَ لو كانَ مِثالاً لَكانَ مِثالَ سَوءٍ .
اگر فحش تجسّم يابد، بى گمان بد تركيب خواهد بود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره آيه «عُتُلٍّ بَعدَ ذلكَ زَنيمٍ» ـ فرمود :
هو الفاحِشُ اللَّئيمُ .
يعنى زشت گوىِ زشت كردارِ فرومايه.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ نيز درباره همان آيه ـ فرمود :
العُتُلُّ كُلُّ رَحيبِ الجَوفِ ، وَثيقِ الخُلقِ ، أكُولٍ شَرُوبٍ ، جَمُوعٍ للمالِ مَنُوعٍ لَهُ .
«عتلّ»، يعنى هر شكمْ فراخِ خشنِ پرخورِ پر آشامِ آزمند به مال و ثروت و خسيس.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنّ مِن شَرِّ عِبادِ اللّه ِ مَن تُكرَهُ مُجالَسَتُهُ لِفُحشِهِ .
يكى از بدترين بندگان خدا كسى است كه، به سبب بد زبانى و دشنام گوييش، همنشينى با او ناخوشايند باشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنّ مِن شَرِّ الناسِ مَن تَرَكَهُ الناسُ اتِّقاءَ فُحشِهِ .
از بدترين مردمان كسى است كه مردم از ترس ناسزاگويى او، وى را ترك كنند.
امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :
إنّ اللّه َ حَرَّمَ الجَنَّةَ على كُلِّ فَحّاشٍ بَذِيءٍ، قَليلِ الحَياءِ، لا يُبالِي ما قالَ و لا ما قيلَ لَهُ ؛ فإنّكَ إن فَتَّشتَهُ لم تَجِدْهُ إلاّ لِغَيَّةٍ . أو شِركِ شيطانٍ ، فقيلَ : يا رسولَ اللّه ِ، و في الناسِ شِركُ شَيطانٍ ؟ فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أ ما تَقرَأُ قولَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ: «و شارِكْهُم في الأموالِ و الأولادِ» . ؟! .
خداوند بهشت را بر هر فحّاش بد زبان بى شرمى كه باكى ندارد چه گويد و چه شنود، حرام كرده است؛ زيرا اگر وارسى كنى خواهى يافت كه يا زنا زاده است يا شيطان در نطفه او شريك بوده است. عرض شد. اى پيامبر خدا! آيا شيطان در مردم هم شريك مى شود؟ فرمود : آرى، مگر اين سخن خداوند عزّ و جلّ را نخوانده اى كه : «و در اموال و فرزندان ايشان شريك شو»؟
امام على عليه السلام :
الفُحشُ و التَّفحُّشُ لَيسا مِن الإسلامِ .
دشنام دادن و بد دهنى (دشنام شنيدن) از [ ساحت ]اسلام بدور است.
امام على عليه السلام :
أسفَهُ السُّفَهاءِ المُتَبجِّحُ بِفُحشِ الكلامِ .
نا بخردترين نابخردان، كسى است كه به دشنام گويى افتخار كند.
امام على عليه السلام :
مَن أفحَشَ شَفا حُسّادَهُ .
كسى كه دشنام دهد، دل حسودانش را خنك گرداند.
امام على عليه السلام :
ما أفحَشَ كريمٌ قَطُّ .
انسان بزرگوار، هرگز دشنام ندهد.
امام على عليه السلام :
مِنَ الفُحشِ كَثرَةُ الخُرقِ .
خشونت و بد خويىِ زياد از جمله زشتيهاست.
امام باقر عليه السلام :
إنَّ اللّه َ يُبغِضُ الفاحِشَ المُتَفَحِّشَ .
خداوند شخص ناسزا گوى بد دهن را دشمن دارد.
امام باقر عليه السلام :
قُولوا للناسِ أحسَنَ ما تُحِبُّونَ أن يُقالَ لَكُم ؛ فإنَّ اللّه َ يُبغِضُ اللَّعّانَ السَّبّابَ الطَّعّانَ علَى المؤمنينَ ، الفاحِشَ المُتَفَحِّشَ ، السائلَ المُلحِفَ .
بهترين چيزى را كه دوست داريد به شما گفته شود، به مردم بگوييد؛ زيرا خداوند از شخص لعنتگر دشنام ده بد گوى مؤمنان و ناسزا گوى بد دهن و گداى سمج نفرت دارد.
امام باقر عليه السلام :
سِلاحُ اللِّئامِ قَبيحُ الكلامِ .
حربه فرومايگان، زشت گويى است.
امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :
أ لا اُخبِرُكُم بِأبعَدِكُم مِنّي شَبَها ؟ قالوا : بلى يا رسولَ اللّه ِ ، قالَ : الفاحِشُ المُتَفحِّشُ البَذيءُ ··· .
آيا شما را خبر ندهم كه كم شباهت ترين شما به من كيست؟ عرض كردند : چرا، اى پيامبر خدا. فرمود : ناسزا گوىِ بد دهنِ بد زبان··· .
امام صادق عليه السلام :
الفُحشُ و البَذاءُ و السَّلاطَةُ مِن النِّفاقِ .
دشنام گويى و بد زبانى و دريدگى ، از [نشانه هاى] نفاق است.
امام صادق عليه السلام :
البَذاءُ مِن الجَفاءِ ، و الجَفاءُ في النارِ .
بد زبانى از بى ادبى است و بى ادبى در آتش مى باشد.
امام صادق عليه السلام :
إذا قالَ المؤمنُ لأخيهِ: اُفٍّ ! خَرَجَ مِن وَلايَتِهِ ، و إذا قالَ : أنت عَدُوِّي كَفَرَ أحَدُهُما ، و لا يَقبَلُ اللّه ُ مِن مؤمنٍ عَمَلاً و هو يُضمِرُ علَى المؤمِنِ سُوءا .
هرگاه مؤمن به برادرش بگويد : اف بر تو، از ولايت و دوستى او خارج شود و هرگاه بگويد : تو دشمن من هستى، يكى از آن دو كافر شود. و خداوند از مؤمنى كه نسبت به مؤمن نيّت بد در دل داشته باشد، عملى را نپذيرد.
امام صادق عليه السلام :
مَن خافَ الناسُ لِسانَهُ فهُو في النارِ .
هر كس كه مردم از زبانش بترسند، در آتش باشد.
امام صادق عليه السلام :
(إنّ) مِن علاماتِ شِركِ الشَّيطانِ الذي لا يُشَكُّ فيهِ أن يكونَ فَحّاشا ، لا يُبالي ما قالَ و لا ما قيلَ فيهِ .
يكى از نشانه هاى شريكِ شيطان، كه ترديدى در آن نيست، اين است كه دشنام گو باشد و باكى نداشته باشد كه چه مى گويد و چه مى شنود.
آن كه دشنام دهد، دشنام شنود
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إذا نَسَبَكَ رجُلٌ بما يَعلَمُ مِنكَ فلا تَنسِبْهُ بما تَعلمُ مِنهُ ، فيكونَ أجرُ ذلكَ لكَ و وَبالُهُ علَيهِ .
هرگاه كسى از تو چيزى مى داند و آن را به تو نسبت داد، تو آنچه را از او مى دانى به وى نسبت مده (اظهار مكن)، تا ثواب اين كار از آنِ تو باشد و گناهش از آنِ او.
امام على عليه السلام :
مَن عابَ عِيبَ ، و مَن شَتَمَ اُجِيبَ
هر كه بدگويى كند،بدگويى شنود و هر كه دشنام دهد، جواب شنود.
امام على عليه السلام :
مَن أسرَعَ إلَى الناسِ بما يَكرَهُونَ ، قالوا فيهِ ما لا يَعلَمونَ .
هر كه درباره مردم آن گويد كه خوش ندارند، مردم درباره اش چيزهايى بگويند كه نمى دانند (واقعيت ندارد).
امام زين العابدين عليه السلام :
مَن رَمَى الناسَ بما فيهِم رَمَوهُ بما ليسَ فيهِ
هر كه از عيبهايى كه مردم دارند سخن بگويد، مردم عيبهايى را كه ندارد به او نسبت دهند.
میزان الحکمه،جلد نهم.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
