شرح نامه 31 نهج البلاغه: ارتباط بى‌واسطه با خدا

"وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُكَ عَنْهُ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْه‏"
'خداوند متعال كسى كه او را از تو محجوب بدارد و بپوشاند قرار نداد؛ و تو را بسوى كسی كه شفاعت و وساطت براى تو در نزد او بنمايد ناچار نساخته است'.

صاحبان قدرت و شوكت، حكام، سلاطين، رؤسا و وزراء همواره به دلایلی حاجب و دربانى براى خود قرار مى دهند كه ميان مردم و آنان حجاب شده و از ورود افراد ممانعت مى كند. ولى خداوند متعال كه ملك الملوك و سلطان السلاطين است، داراى حاجب و دربانى نيست كه او را از مردم ممنوع بدارد. درب اين خانه هميشه باز است، روز و شب نداشته، در هر زمانى براى هر كس ورود آن آزاد است.
آرى، هر انسانى خودش مستقل راه به سوى خدا دارد و نيازى به وساطت و ميانجى گرى كسى نيست. البته این جمله به این معنی نیست که مطلقاً نیازی به آوردن شفیع به درگاه خداوند نداریم و یا نباید شفیع گرفت؛ بلکه می خواهد بفرماید طریق رسیدن به خدا و ارتباط برقرارکردن با او، منحصر به داشتن واسطه و شفیع نیست، چنانکه احیانا در مورد حکام و سلاطین مطرح می شود، بلکه بدون واسطه نیز می توان با او سخن گفت، چون موانع و محدودیت های سایرین را ندارد.
__________________________
منبع: به سوى مدينه فاضله، على كريمى جهرمى