خودکشی حقیقی

انسان مانند سایر جانداران توده­ای انباشته از ماده است که مثل حیوانات می خورد, می آشامد, نفس می­کشد, تولید مثل میکند و... با این وجود هر گاه انسانی را حیوان خطاب کنیم بر آشفته می شود گو اینکه برای خود شأنی بالاتر از دیگر جانداران قائل است. حق هم همین است. او خود وجداناً  میداند که با دیگر جانداران تفاوت دارد.  آری انسان قابلیتی  دارد که هیچ جانداری ندارد:

انسان می ­فهمد

قلب انسان سرمایه انسانیت اوست. قلب انسان می تواند حقایق را ببیند, بشنود و بفهمد. اگر روزی انسانی چنین  سرمایه­ ی گرانقدری را از دست دهد از انسانیتش چه می­ماند؟

هیچ

او دیگر با حیوانات تفاوتی ندارد. بلکه پایین تر است:

(لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ‏ بَلْ‏ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ) اعراف/179

آنها قلبهایی دارند كه با آن  نمى‏فهمند؛ و چشمانى كه با آن نمى‏بينند؛ و گوشهايى كه با آن نمى‏شنوند؛ آنها همچون چهارپايانند؛ بلكه گمراهتر! اينان همان غافلانند

چنین است که خداوند کسانی راکه از ادراک حقیقت عاجزند "مرده"  می نامد:

(إِنَّكَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى‏ وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرينَ) نمل/80

مسلّماً تو نمى‏توانى سخنت را به گوش مردگان برسانى، و نمى‏توانى كران را هنگامى كه روى برمى‏گردانند و پشت مى‏كنند فراخوانى! 

انسان خود با غفلت و رویگردانی از یاد خدا و محبت ورزیدن به دنیا زمینه مرگ قلب  خود را فراهم می آورد:

ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الْآخِرَةِ وَ أَنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرينَ . أُولئِكَ الَّذينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ نحل/107و108

اين به خاطر آن است كه زندگى دنيا (و پست را) بر آخرت ترجيح دادند؛ و خداوند افراد بى‏ايمان (لجوج) را هدايت نمى‏كند. آنها كسانى هستند كه  خدا بر قلب و گوش و چشمانشان مهر نهاده؛ (به همين دليل نمى فهمند،) و غافلان واقعى همانها هستند! 

پس خود کشی حقیقی دل سپردن به دنیا و فراموش کردن یاد خداست.