داستانهای علما: مرحوم محسن امین و رزاقیت خدا (+عکس نوشته)

مرحوم سید محسن امین عاملی در شرح احوال خود در دوران تحصیل و تدریس در نجف اشرف حکایت کرده است: 

در عراق سه سال قحطی و گرانی به وجود آمد و هم زمان با آن در لبنان(جبل عام) هم قحظی شده بود و در سال فقط پنج لیره عثمانی برای ما که آن موقع هفت سر عائله بودیم می ‏آمد و به جائی نمی‏ رسید. از هیچ جای دیگری هم چیزی به ما نمی‏ رسید و من خودم را به متوسل شدن به این و آن عادت نداده بودم.

پس در سال اول قسمتی از لوازم منزل را که می‏ شد از آن دست کشید فروختم و در مخارج قناعت به کم و اکتفاء به اغذیه نامناسب را در پیش گرفتیم. سال اول با قحطی و گرانی روز افزون در عراق و لبنان گذشت و ما همچنان به درس و بحث مشغول بودیم و از مراجعه و استمداد از این و آن روی گردان بودیم و به گرانی و کمبود اعتنائی نمی‏ کردیم مثل اینکه وضع عادی است.

در سال دوم، قسمتی از کتاب هائی را که ممکن بود بفروشیم فروختیم و آن سال را گذرانیدیم.

و در سال سوم، زیور آلات خانواده را فروختیم.

و سال چهارم آمد در حالی که ما هیچ چیز برای فروختن و امرار معاش نداشتیم و قحطی و گرانی هم همچنان ادامه داشت مانیز بدون اعتناء به آن وضع به مطالعات و درس و بحث خود مشغول بودیم. 

خدا نیز ما را به حال خودمان رها نکرد و به فضل جاری و همیشگی اش ما را متنعم ساخت یک روز عصر که در منزل مشغول مطالعه بودم با صدای در برخاستم و در را باز کردم دیدم شیخ عبداللطیف العاملی الحداثی رحمة الله است: نامه ‏ای به من داد. آن نامه از مردی بنام شیخ محمد سلامه عاملی بود در آن نامه نوشته بود که: «حاج حسین مقدار ده لیره یا بیشتر، لیره طلای عثمانی به من داده است تا آن را برای شما بفرستم.. » و من نه حاج حسین را می‏ شناختم و نه تا آن وقت از شیخ محمد سلامه چنین سابقه ‏ای دیده بودم دانستم که این قضیه کار خداست...(اعیان الشیعه، قطع رحلی، ج10، ص357)

---

منبع: مردان علم در میدان عمل، سید نعمت الله حسینی، دفتر انتشارات اسلامی(وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم)، جلد 1.