شرح زیارت اربعین: فراز یازدهم/ وَ جَعلّتهُ سَیِّداً مِنَ السَّادَهِ وَ قَائِداً مِنَ الْقَادَه

سیّد یعنی سرور و آقا و بزرگ و رهبر. و قائد به معنی پیشوا و رهبر می باشد و جمع آن قاده است. عمار یاسر می گوید: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم مکرر فرمود:

«الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّه هُمَا رَیْحَانَتَیَّ مِنَ الدُّنْیَا»(۱)
(حسن و حسینc دو آقای جوانان اهل بهشتند، آنها دو گل خشبوی من در دنیا می باشند).

سیادت و بزرگی که خداوند به امام حسین علیه السلام عنایت فرموده، بی شمار است ولّی ما به عنوان نمونه به بعضی از آنها اشاره می کنیم:

۱.بزرگی در حسب و نسب چرا که امام حسین علیه السلام جدّشان رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم خاتم النّبیین است و جدّه ایشان حضرت خدیجهh می باشد، پدرشان امیرالمؤمنین علیه السلام سید الوصیین و مادرشان فاطمه زهراh سیده النّساء العالمین می باشند.

۲. مقام عصمت و طهارت از هرگونه آلودگی.

۳.مقام سیدالشّهداء.

۴. قرار دادن شِفاء در تربت ایشان. در روایت آمده است، شخصی به حضرت صادق علیه السلام عرض کرد: «بسیاری از داروها را خوردم ولی نتیجه نگرفتم، حضرت علیه السلام فرمودند: تربت جدم أبا عبدالله را بگیر و این دعا را بر آن بخوان و بخور شفا در آن است،

«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذِهِ الطِّینَهِ، وَ بِحَقِّ الْمَلَکِ الَّذِی أَخَذَهَا، وَ بِحَقِّ النَّبِیِّ الَّذِی قَبَضَهَا، وَ بِحَقِّ الْوَصِیِّ الَّذِی حَلَّ فِیهَا، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ، وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا(اشْفَعْنِی)»»(۲)
(خدایا از تو می خواهم به حق این تربت و به حق فرشته ای که آن را اخذ نموده و به حق پیامبری که آن را قبض کرده و به حق وصیّ که در آن حلول نموده، درود فرست بر محمد و اهل بیتش و بجای کذا و کذا بگویید: من را شفاء بده).

۵ جواز خوردن تربت أباعبدالله علیه السلام ، امام کاظم علیه السلام فرمودند:

«لَا تَأْخُذُوا مِنْ تُرْبَتِی شَیْئاً لِتَتَبَرَّکُوا بِهِ فَإِنَّ کُلَّ تُرْبَهٍ لَنَا مُحَرَّمَهٌ إِلَّا تُرْبَهَ جَدِّیَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّc فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی جَعَلَهَا شِفَاءً لِشِیعَتِنَا وَ أَوْلِیَائِنَا»(۳)
(از تربت من برای تبرّک چیزی بر ندارید، زیرا خوردن تربت ما حرام است مگر تربت جدّم حسین بن علیc زیرا خداوند تعالی در این تربت برای شیعیان و دوستان ما شفاء قرار داده است).

۶. قرار دادن امامت در نسل و ذریّه او.

۷. استجابت دعا زیر قبّه امام حسین علیه السلام

آنقدر دعا کردن در آستان با عظمت امام حسین علیه السلام مهم است که امام هادی علیه السلام به ابو جَعفری(یکی از اصحاب امام) فرمودند:

«یَا أَبَا هَاشِمٍ ابْعَثْ رَجُلًا مِنْ مَوَالِینَا إِلَی الْحَیْرِ یَدْعُو اللَّهَ لِی فَخَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ فَاسْتَقْبَلَنِی عَلِیُّ بْنُ بِلَالٍ فَأَعْلَمْتُهُ مَا قَالَ لِی وَ سَأَلْتُهُ أَنْ یَکُونَ الرَّجُلَ الَّذِی یَخْرُجُ فَقَالَ السَّمْعَ وَ الطَّاعَهَ وَ لَکِنَّنِی أَقُولُ إِنَّهُ أَفْضَلُ مِنَ الْحَیْرِ إِذَا کَانَ بِمَنْزَلَهِ مَنْ فِی الْحَیْرِ وَ دُعَاؤُهُ لِنَفْسِهِ أَفْضَلُ مِنْ دُعَائِی لَهُ بِالْحَیْرِ فَأَعْلَمْتُهُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ مَا قَالَ فَقَالَ لِی قُلْ لَهُ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَفْضَلَ مِنَ الْبَیْتِ وَ الْحَجَرِ وَ کَانَ یَطُوفُ بِالْبَیْتِ وَ یَسْتَلِمُ الْحَجَرَ وَ إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی بِقَاعاً یُحِبُّ أَنْ یُدْعَی فِیهَا فَیَسْتَجِیبَ لِمَنْ دَعَاهُ وَ الْحَیْرُ مِنْهَا»(۴)
(ای ابا هاشم شخصی از دوستان ما را به حائر بفرست تا برایم دعاء کند، از نزد آن حضرت بیرون آمدم در این هنگام با علی بن بلال مواجه شدم فرموده حضرت را برایش بازگو نموده و از وی راجع به شخصی که حضرت فرموده اند درخواست کرده و جویا شدم. علی بن بلال گفت: شنیدم و اطاعت می کنم ولی می گویم: حضرت خودشان از حائر افضل و برتر هستند زیرا ایشان به منزله کسی است که در حائر می باشد (یعنی حضرت سیّد الشّهداء) و دعاء آن جناب برای خودشان افضل و برتر است از دعاء من برای ایشان در حائر. من محضر امام علیه السّلام مشرف شده و مقاله علی بن بلال را خدمتش عرض کردم، حضرت به من فرمودند: به او بگو: رسول خدا از بیت و حجر الاسود افضل بودند ولی در عین حال دور بیت طواف می کرده و حجر را استلام می فرمودند، خداوند متعال بقاع و مواضعی دارد که می خواهد در آن جاها خوانده شود تا دعاء، دعاکننده را مستجاب فرماید و حائر از جمله این مواضع می باشد).

۸. دارا بودن تمام صفات حمیده و دور بودن از تمام صفات رذیله. امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند:

«أَرْبَعُ خِصَالٍ یَسُودُ بِهَا الْمَرْءُ الْعِفَّهُ وَ الْأَدَبُ وَ الْجُودُ وَ الْعَقْل»(۵)
(چهار خصلت است که انسان بوسیله آن سرور و آقا می شود: عفت، ادب، بخشندگی و خردمندی). ا

امام حسین علیه السلام نه تنها این صفات را به طور کامل و اکمل دارا بودند، بلکه بقیه صفات حمیده را بطور کامل و اکمل دارا بودند. و ادب و عفّت و جود و عقل حضرت علیه السلام بی نظیر بود.

مقام سیادت خیلی مقام عظیمی است. خداوند راجع به حضرت یحیی علیه السلام چنین می فرماید:

{فَنادَتْهُ الْمَلائِکَهُ وَ هُوَ قائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیی مُصَدِّقاً بِکَلِمَهٍ مِنَ اللَّهِ وَ سَیِّداً وَ حَصُوراً وَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحین}(۶)
«و هنگامی که او در محراب ایستاده، مشغول نیایش بود، فرشتگان او را صدا زدند که: خدا تو را به یحیی بشارت می دهد، کسی که کلمه خدا، مسیح را تصدیق می کند و سیّد و رهبر خواهد بود و از هوسهای سرکش برکنار، و پیامبری از صالحان است». در آیه می بینیم که سیّد مقدم شده است بر حصور و نبی و این خود نشان می دهد که مقام سیادت چقدر بزرگ و عالی است.

حنان بن سدیر از امام صادق علیه السلام سؤال کرد:

«قائداً من القاده»: خداوند امام حسین علیه السلام را پیشوایی از پیشوایان اسلام قرار داد چرا که پیشوا به دو قسم تقسیم می شود، پیشوای کفر که انسان ها را به راه کفر و معصیت و باطل می برد و پیشوای حقّ که مردم را به حقّ که توحید و قرآن و اسلام و عدالت است، هدایت و راهنمایی می کند چنانکه در زیارت جامعه کبیره می خوانیم: «السَّلَامُ عَلَی الْأَئِمَّهِ الدُّعَاهِ وَ الْقَادَهِ الْهُدَاه» (سلام بر امامان دعوت کننده به حق و پیشوایان هدایت کننده به حق و حقیقت). آری امام حسین از جمله پیشوایانی است که مردم را به حق و حقیقت دعوت نمود و آنچنان به دعوت خود ادامه داد تا اینکه شربت شهادت در راه حق نوشید.

۱.سیره چهارده معصوم، ص243.

۲. الامالی للطوسی، ص318.

۳.عیون الاخبار الرضا علیه السلام ، ج1، ص104.

۴. بحارالأنوار، ج98، ص114.

۵.بحارالأنوار، ج1، ص۹۴.

۶. آل عمران، 39.

۷. بحارالأنوار، ج98، ص5..