یتیم از نظر احادیث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 هر كس يتيمى را سرپرستى كند تا آنكه بى نياز گردد، خداوند به سبب اين كار بهشت را بر او واجب سازد، همچنان كه آتش دوزخ را بر خورنده مال يتيم واجب ساخته است.

( بحار الأنوار : ۷۵/۴/۸ )

 

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 براى يتيم چون پدر مهربان باش و بدان كه هرچه بكارى همان مى دروى.

( بحار الأنوار : ۷۷/۱۷۱/۷ )

 

 

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ آنگاه كه انگشت اشاره و ميانى خود را نشان داد ـ فرمود: 

من و سرپرست يتيم ـ در صورتى كه از خداوند عزّ و جلّ پروا كند ـ در بهشت مانند اين دو [انگشت كنار هم ]هستيم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در حالى كه انگشت اشاره و ميانى خود را از هم باز كرده بود ـ فرمود : 

من و سرپرست يتيم در بهشت، مانند اين دو هستيم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

در بهشت سرايى است كه به آن «شادى سرا» گفته مى شود و تنها كسى وارد آن مى شود كه ايتام مؤمنان را شاد سازد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

هر كس يتيمِ بچّه مسلمانى را در خورد و خوراك خود شريك گرداند، قطعاً خداوند او را به بهشت مى برد مگر اينكه گناهى نا بخشودنى مرتكب شود.

الترغيب و الترهيب : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : 

هر كه سه يتيم را سرپرستى كند، مانند كسى است كه شبش را به عبادت و روزش را به روزه گذراند و شبانه روز در راه خدا شمشير كشد . من و او در بهشت برادريم همچنان كه اين دو در كنار يكديگرند. و انگشت نشانه و ميانى خود را به هم چسبانيد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ 

به مردى كه از سنگدلى خود شكايت كرد ـ فرمود: آيا دوست دارى نرمدل شوى و به خواسته ات برسى؟ به يتيم مهربانى كن و دست محبت بر سر او كش و از غذايت به او بخوران؛ در اين صورت دلت نرم مى شود و به خواسته ات مى رسى.

امام على عليه السلام ـ در وصيت خود پيش از شهادت ـ فرمود : 

درباره يتيمان از خدا بترسيد و مبادا يك روز سيرشان كنيد و يك روز گرسنه بمانند و مبادا كه با حضور شما آنان از بين بروند؛ زيرا از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمود: هر كس يتيمى را سرپرستى كند تا آنكه بى نياز شود، خداوند عزّ و جلّ با اين كار بهشت را بر او واجب گرداند، همچنان كه آتش دوزخ را بر خورنده مال يتيم واجب ساخته است.

امام على عليه السلام : 

هيچ مرد و زن مؤمنى نيست كه دست محبّت بر سر يتيمى بگذارد، مگر اينكه خداوند به اندازه هر تار مويى كه بر آن دست كشيده است ثوابى برايش بنويسد.

خوردن مال يتيم

فاطمه زهرا عليها السلام ـ در يكى از سخنرانى هاى خود ـ فرمود : 

خداوند پرهيز از خوردن مال يتيم را به دليل جلوگيرى از ظلم و حق كشى واجب فرمود.

امام رضا عليه السلام ـ در نامه خود به محمّد بن سنان، درباره علّت تحريم خوردن مال يتيم ـ نوشت : 

[خداوند ]به ناحق خوردن مال يتيم را به اين دليل حرام فرموده كه مفاسد زيادى در اين كار مى باشد: اول اينكه هر گاه مال يتيم را به ناحق بخورد در كشتن او كمك كرده است؛ زيرا يتيم بى نياز نيست و نمى تواند خودش را اداره كند و روى پاى خودش بايستد و كسى را هم، مانند پدر و مادر، ندارد كه او را سرپرستى و اداره كند. بنا بر اين وقتى مال او را بخورد مثل اين است كه او را كشته و به فقر و بيچارگى اش كشانده است··· و اين باعث مى شود كه وقتى يتيم به سنّ بلوغ رسيد و بزرگ شد در صدد انتقامگيرى برآيد و ميان آنها كينه و دشمنى و نفرت به وجود آيد تا جايى كه يكديگر را از بين ببرند.

يتيمان آل محمّد صلى الله عليه و آله