شرح نامه 31 نهج البلاغه: خشوع در برابر خدا

"و إن أنتَ هُدِيتَ لِقَصدِكَ فَكُن أخشَعَ ما تَكونَ لِرَبّكَ"
'زمانى كه به راه راست خود هدايت يافتى، پس در خاشعترين حالات براى پروردگارت باش'.

آرى بزرگترين نعمت الهى هدايت است و راه يافتن و پيدا كردن طريق صلاح و رشد، عظيم ترين لطف و رحمتى است كه از سوى خداوند به انسان مي رسد و از اينرو صبح و شب از خدا مى خواهيم كه ما را به راه راست هدايت فرمايد و با جمله ى مباركه 'اهدنا الصراط المستقيم' از خداوند طلب هدايت مى كنيم. اكنون كه نعمت هدايت، اينچنين پايگاه رفيعى دارد و از اهميت اينچنينى بر خوردار است، بايد قدر آن را دانسته و شكر آن را بجاى آورد. و سپاس اين نعمت عظيم، خشوع كامل از براى ذات لا يزال الهى است، خشوع و تواضع دل، بطورى كه همه ى اعضا و جوارح از براى خداوند خضوع كنند و تسليم بى چون و چراى اراده الله تبارك و تعالى گردند. زيرا مسير الى الله پيچ و خمها دارد و اشخاص زيادى در وسط راه به انحراف افتادند، و هر قسمتى از معارف و امور دينى اين خطر را دارد.
و اينجاست كه امام حسين عليه السلام بزرگترين عارف بالله، در دعاى روز عرفه از نعمت هدايت الهى ياد كرده و مي گويند: 'انت الذى هَدَيتَ'، خدايا تو بودى كه هدايت فرمودى. و حالت خشوع آن بزرگوار بحدى بود كه ناظران گفته اند در خلال خواندن اين دعاى شريف، آنچنان اشك از ديدگانشان جارى بود كه گويا سرمشك را باز كرده اند.
__________________________
منبع: به سوى مدينه فاضله، على كريمى جهرمى