آخرت در احادیث

آخرت در احادیث

۲۲ دی ۱۳۹۳ 0 اهل بیت علیهم السلام

آخرت :

امام على عليه السلام :

ألاَ أيُّها النّاسُ ! إنَّما الدُّنيا عَرَضٌ حاضِرٌ ، يأكُلُ مِنها البَرُّ و الفاجِرُ ، و إنَّ الآخِرةَ وَعْدٌ صادِقٌ يَحكُمُ فيها مَلِكٌ قادرٌ.

هلا اى مردم ! دنيا متاعى است آماده كه نيكو و بد از آن مى خورند، و آخرت و عده اى است راست كه فرمانروايى توانا در آن روز داورى مى كند. 
( كنز العمّال : ۴۴۲۲۵ )
 
امام على عليه السلام :

أحوالُ الـدُّنيا تَتْـبَعُ الاتِّفاقَ، و أحوالُ الآخِرةِ تَتْبَعُ الاستِحْقاقَ.

اوضاع و احوال دنيا تابع اتّفاق است ، و اوضاع و احوال آخرت تابع استحقاق.
( غرر الحكم : ۲۰۳۶ )
 
امام على عليه السلام :

إنّ الدُّنيا قَد أدْبَرَتْ و آذنَتْ بِوَداعٍ ، و إنّ الآخِرةَ قد أقبلَتْ و أشْرَفَتْ باطّلاعٍ ، و إنَّ المِضْمارَ اليومَ و غَدا السِّباقُ.

دنيا پشت كرده و بدرود گويان است و آخرت روى آورده و آشكار شده است. امروز، روز آمادگى است و فردا، روز پيشى گرفتن [ به بهشت].
( كنز العمّال : ۴۴۲۲۵ )
 
امام على عليه السلام  :

مَن حَرَصَ على الآخِرةِ مَلَكَ ، مَن حَرَصَ علَى الدُّنيا هَلَكَ.

هر كس براى آخرت حرص زند آن را به دست مى آورد و هر كه براى دنيا حرص زند نابود مى شود .
( غرر الحكم: ۸۴۴۱ ـ ۸۴۴۲ )
 
امام على عليه السلام :

الدُّنيا مُنْيةُ الأشْقِياءِ، الآخِرةُ فَوزُ السُّعَداءِ.

دنيا آرزوى شور بختان است، و آخرت پيروزى نيكبختان.
( غرر الحكم : ۶۹۴ ـ ۶۹۵ )
 
امام على عليه السلام : 

اجعَلْ لآخِرَتِكَ مِن دُنْياكَ نَصيبا.

براى آخرت خود از دنيايت بهره اى بگذار.
(غرر الحكم : ۲۴۲۹)
 
امام على عليه السلام :

اشغَلُوا أنفسَكُم مِن أمرِ الآخِرةِ بِما لا بُدَّ لَكُمْ مِنهُ.

خود را به كار آخرت، كه ناگزير از آنيد مشغول كنيد . 
( غرر الحكم : ۲۵۵۸ )
 
امام على عليه السلام  : 
 عَلَيْكَ بالآخِرَةِ تأتِكَ الدُّنيا صاغِرةً.
 
به آخرت چنگ درزن، دنيا خود با خوارى پيش تو خواهد آمد . 
(غرر الحكم : ۶۰۸۰)
 
امام على عليه السلام :
إنّ اليومَ عَمَلٌ و لا حِسابَ، و غَدا حِسابٌ و لا عَمَلَ. 
 
امروز [ روز] عمل است و نه حسابرسى و فردا حسابرسى است نه عمل . 
( غرر الحكم : ۱۱۰۰۰ )

 

امام على عليه السلام :

استَعِدّوا لِيَومٍ تَشْخَصُ فيهِ الأبصارُ، و تَتَدلَّهُ لِهَوْلِهِ العُقولُ ، و تَتَبلّدُ البصائرُ.

براى روزى آماده شويد كه چشمها در آن خيره مى ماند و خردها از هراس آن از كار مى افتد و تيز بينى ها به كودنى مى گرايد.
(غرر الحكم : ۲۵۷۳ )
 
امام على عليه السلام :
    إنّ الدُّنيا مُنقَطِعةٌ عنكَ ، و الآخِرةَ قريبةٌ منكَ.
 
همانا دنيا از تو جدا شدنى و آخرت به تو نزديك است.
( نهج البلاغة : الكتاب ۳۲ )
 
امام على عليه السلام :
إنَّكُم إلى الآخِرةِ صائرونَ، و على اللّه ِ مَعروضُونَ.
 
همانا شما به سوى آخرت روانيد و در پيشگاه خداوند حاضر خواهيد شد. 
( غرر الحكم : ۳۸۲۱ )

عظمت امور آخرت:

امام على عليه السلام :

كلُّ شيءٍ مِن الدُّنيا سَماعُهُ أعظمُ مِن عِيانهِ، و كلُّ شيءٍ مِن الآخرةِ عِيانُهُ أعظَمُ مِن سَماعِهِ،

فَلْيَكْفِكُم مِن العِيانِ السَّماعُ ، و مِن الغَيبِ الخَبَرُ .

و هر چيز دنيا، شنيدن آن بزرگتر از ديدن آن است؛ و هر چيز آخرت، ديدن آن بزرگتر از شنيدن آن است.

پس، به جاى ديدن آخرت و مشاهده آنچه از ديدگان شما پنهان و در پس پرده غيب است، به همان شنيدن و خبر يافتن [ توسط پيامبران ] اكتفا كنيد.

( نهج البلاغة : الخطبة ۱۱۴)

 

امام على عليه السلام :

 ما المغرورُ الّذي ظَفِرَ مِن الدُّنيا بأعلى هِمّتِهِ كالآخَرِ الّذي ظَفِرَ مِن الآخرةِ بأدنى سُهْمَتِهِ .

فريفته اى كه به بالاترين مقصود خود از دنيا رسيده است، چونان كسى نيست كه به كمترين نصيب خود از آخرت دست يافته باشد.

( نهج البلاغة : الحكمة ۳۷۰ )

 

امام زين العابدين عليه السلام :

مَن تَعَزّى عَنِ الدُّنيا بثوابِ الآخِرةِ فَقَد تَعَزّى عن حقيرٍ بخطيرٍ ،

و أعظمُ مِن ذلكَ مَن عَدَّ فائِتَها سلامةً نالَها، و غنيمةً اُعِينَ علَيها .

هر كه به اميد پاداش آخرت در برابر دنيا شكيبايى ورزد، براى رسيدن به امرى مهم در برابر امرى خُرد و ناچيز صبورى كرده است

و بالاتر از آن، كسى است كه دست نيافتن به دنيا را مايه سلامت خود بداند و آن را غنيمتى شمرد كه به چنگ آورده است .

( الأمالي للطوسي : ۶۱۳/۱۲۶۶ )

آخرت، سراى بقاست:

امام على عليه السلام : 

مَن عَمَّر دارَ إقامتِهِ فهُوَ العاقلُ .  

كسى كه سراى ماندگارى خود را آباد سازد ، خردمند است.

( غرر الحكم : ۸۲۹۸ )

 

امام على عليه السلام :

الدُّنيا أمَدٌ ، الآخِرَةُ أبَدٌ

دنيا تمام شدنى است، آخرت هميشگى است.

( غرر الحكم : ۴ )

 

امام على عليه السلام:

الآخرةُ دارُ مُسْتَقَرِّكُم ، فجَهِّزوا إلَيها ما يَبقى لَكُم

آخرت جايگاه هميشگى شماست؛ پس آنچه را براى شما باقى مى ماند براى آخرت فراهم آوريد.

( غرر الحكم : ۲۰۵۰ )

 

امام على عليه السلام

: اجْعَلوا ـ عبادَ اللّه ِ ـ اجتهادَكُمْ في هذِه الدُّنيا التَّزَوُّدَ مِن يومِها القَصيرِ ليومِ الآخِرةِ الطّويلِ ؛ فإنَّها دارُ عَمَلٍ ، و الآخِرةُ دارُ القَرارِ و الجَزاءِ

بندگان خدا! بكوشيد تا از چند روزه دنيا براى آخرت كه دوره اش دراز و طولانى است، توشه برگيريد؛ چه، دنيا سراى عمل است و آخرت سراى بقا و جزا  

( الكافي : ۸/۱۷۴/۱۹۴ )

 

امام على عليه السلام :

 إنّما الدُّنيا دارُ مَجازٍ ، و الآخِرةُ دارُ قَرارٍ ، فَخُذُوا مِن مَمَرّكُم لِمَقَرِّكُم

همانا دنيا سراى گذر است و آخرت سراى ماندن؛ پس، از گذرگاه خود براى اقامتگاهتان توشه برگيريد.

( نهج البلاغة : الخطبة ۲۰۳ )

 

امام على عليه السلام : 

إيّاكَ أَنْ تُخْدَعَ عَن دارِ القَرارِ

مبادا از سراى باقى غافل بمانى .

(غرر الحكم : ۲۷۳۴ )

 

امام على عليه السلام : 

غايةُ الآخِرةِ البَقاءُ

غايت آخرت، بقاست.

(غرر الحكم : ۶۳۵۳ )

 

امام على عليه السلام :

 لِكُلِّ شيءٍ مِن الآخرةِ خُلودٌ و بَقاءٌ

همه چيز آخرت، جاويد و ماندگار است.

(غرر الحكم : ۷۲۹۸ )

امام على عليه السلام :

مَن سعى لدارِ إقامتِهِ خَلُصَ عملُهُ، و كَثُرَ وَجَلُهُ

هر كه براى سراى ماندگارى خويش بكوشد، عملش خالص مى شود و بيمش [ از خدا ] بسيار مى گردد .

( غرر الحكم : ۸۵۹۹ )

 

آخرت، سراى زندگانى :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

 يا عَجَبا كُلَّ العَجَبِ للمُصَدِّقِ بِدارِ الحَيَوانِ وَ هُو يَسعى لدارِ الغُرور

 وه چه شگفت است از كسى كه سراى زندگانى ( آخرت ) را باور دارد و با اين حال براى سراى فريبنده ( دنيا ) تكاپو مى كند!

( الدرّ المنثور : ۶/۴۷۶ )

 

امام زين العابدين عليه السلام :

الدُّنيا سِنَةٌ و الآخِرةُ يَقَظةٌ ، و نحنُ بينَهما أضْغاثُ أحلامٍ

دنيا غنودن است و آخرت بيدارى و ما در ميان آن دو خوابهايى آشفته ايم.

( تنبيه الخواطر : ۲/۲۴ )

برترى آخرت:

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

إنَّ اللّه َ تَعَالى يُعطي الدُّنيا على نِيّةِ الآخِرةِ، و أبى أنْ يُعطيَ الآخرةَ على نِيّةِ الدُّنيا

 خداوند متعال دنيا را با نيّت آخرت [ به آدمى ] مى دهد .  اما از دادن آخرت با نيّت دنيا اِبا دارد.

( الجامع الصغير : ۱/۲۹۲/۱۹۱۷)

 

امام على عليه السلام:

 مَنِ ابتاعَ آخِرتَهُ بِدُنياهُ رَبِحَهُما، مَنْ باعَ آخِرتَهُ بِدُنياهُ خَسِرَهُما

كسى كه آخرت خويش را در قبال دنياى خود بخرد، هر دو را به دست آورده و هر كه آخرت خود را به دنيايش بفروشد، هر دو را از دست داده است.

( غرر الحكم :۸۲۳۶ ـ ۸۲۳۷ )

 

امام على عليه السلام :

لَيسَ عنِ الآخرةِ عِوَضٌ ، و لَيستِ الدُّنيا للنَّفْسِ بِثَمَنٍ

آخرت، هيچ جايگزينى ندارد، و دنيا بهاى جان [ آدمى ] نيست.

( غرر الحكم : ۷۵۰۲)

 

امام على عليه السلام :

مَن عَمَّرَ دُنياهُ خَرَّبَ مآلَهُ ، مَن عَمّرَ آخِرتَه بَلَغَ آمالَهُ

هر كه دنياى خويش را آباد سازد، آخرت خود را ويران مى كند و هر كه آخرت خويش را آباد سازد به آرزوهاى خود مى رسد.

( غرر الحكم : ۸۳۴۷ ـ ۸۳۴۸ )

ياد آخرت:

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله  : 

إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى يُبغِضُ كلَّ عالِمٍ بالدُّنيا جاهلٍ بالآخِرةِ

خداوند تبارك و تعالى كسى را كه دنياشناس و آخرت نشناس باشد، دشمن مى دارد.

( كنز العمّال : ۲۸۹۸۲ )

 

امام على عليه السلام:

ذِكرُ الآخرةِ دَواءٌ و شِفاءٌ، ذِكرُ الدُّنيا أدْوَأُ الأدواءِ

ياد آخرت دارو و درمان است ، ياد دنيا بدترين درد و بيمارى.

(غرر الحكم: ۵۱۷۵ ـ ۵۱۷۶ )

 

امام على عليه السلام : 

مَن أكثَرَ مِن ذِكرِ الآخِرةِ قَلَّتْ مَعصيتُهُ

هر كس كه زياد به ياد آخرت باشد، كمتر گناه مى كند.

(غرر الحكم : ۸۷۶۹ )

 

امام على عليه السلام ـ درباره عمرو بن عاص ـ فرمود:

أمَا و اللّه ، إنّي لَيَمْنَعُني مِنَ اللَّعِبِ ذِكرُ المَوتِ ، و إنَّهُ لَيَمنعُهُ مِن قولِ الحقِّ نِسْيانُ الآخِرةِ

 به خدا سوگند ، ياد مرگ ، مرا از شوخى و بازى باز مى دارد و فراموشى آخرت، او را از گفتن حق باز مى دارد.

( نهج البلاغة : الخطبة ۸۴ )

كار براى آخرت :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: 

اعمَلْ لِدُنياكَ كأنّكَ تَعيشُ أبدا ، و اعمَلْ لآخرتِكَ كأنّكَ تَموتُ غَدا

 براى دنياى خود چنان كار كن كه گويى تا ابد زنده اى، و براى آخرتت چنان كار كن كه گويى همين فردا خواهى مُرد.

( تنبيه الخواطر : ۲/۲۳۴ )

 

امام على عليه السلام : 

جاهِدْ نفسَكَ، و اعمَلْ للآخِرةِ جُهْدَكَ

با نفس خويش بستيز و توان و كوشش خود را براى آخرت به كار گير.

( غرر الحكم : ۲۴۰۶ )

امام على عليه السلام :

اصْرِفْ إلى الآخِرةِ وَجهَكَ ، و اجعَلْ للّه ِ جِدَّكَ

به آخرت روى آر و توان و كوشش خود را براى خدا قرار ده .

(غرر الحكم : ۲۴۰۷ )

امام على عليه السلام :

 إنّكَ مَخلوقٌ للآخِرةِ فاعمَلْ لها ، إنّكَ لَم تُخْلَقْ للدُّنيا فازْهَدْ فِيها

 تو براى آخرت آفريده شده اى؛ پس، براى آن كار كن. براى دنيا آفريده نشده اى؛ پس، از آن روى برتاب.

( غرر الحكم :۳۸۱۰ ـ ۳۸۱۱ )

 

امام على عليه السلام :

إنَّكُم إلَى الاهتِمامِ بِما يَصْحَبُكُم إلَى الآخِرةِ أحْوَجُ مِنكُم إلى كُلِّ ما يَصْحَبُكُم مِن الدُّنيا

شما به همّت گماردن درباره آنچه تا آخرت همراهى تان مى كند، نيازمندتريد تا به همه آنچه در دنيا ملازم و همراه شماست.

(غرر الحكم : ۳۸۳۰ )

 

امام على عليه السلام : 

فَلْيَصْدُقْ رائدٌ أهلَهُ ، وَ ليُحْضِرْ عَقلَهُ، وَ ليَكُنْ مِن أبناءِ الآخِرةِ ؛ فمِنها قَدِمَ و إلَيها يَنْقَلِبُ

پيشرو  بايد به افراد خود راست بگويد، و بايد خرد خويش را به كار گيرد، و بايد از فرزندان آخرت باشد؛ زيرا از آن جا آمده و بدانجا باز مى گردد.

(غرر الحكم : ۶۵۵۸ )

امام على عليه السلام :

كُنْ فِي الدُّنيا بِبَدَنِكَ ، و فِي الآخِرةِ بِقَلبِكَ و عَمَلِكَ

با پيكر خود در دنيا باش و با دل و عَمَلت در آخرت.

(غرر الحكم : ۷۱۶۴ )

 

امام على عليه السلام : 

كيفَ يَعمَلُ للآخِرَةِ المَشْغولُ بِالدُّنيا ؟

كسى كه سرگرم دنياست، چگونه مى تواند براى آخرت كار كند؟

( غرر الحكم : ۶۹۷۶ )

 

امام على عليه السلام :

 لا يَنفَعُ العَمَلُ للآخِرَةِ مَعَ الرَّغبَةِ فِي الدُّنيا

با رغبت به دنيا، كار براى آخرت بى فايده است.

(غرر الحكم : ۱۰۸۲۹ )

 

امام على عليه السلام :

 اجعَلْ هَمَّكَ لِمَعادِكَ تَصْلُحْ

كوشش و همّت خود را براى آخرتت صرف كن، تا سامان يابى . 

(غرر الحكم : ۲۳۰۸ )

 

امام على عليه السلام :

 استَفْرِغْ جُهدَكَ لِمَعادِكَ تُصْلِحْ مَثْواكَ

كوشش خود را براى معادت به كار گير، تا قرارگاهت را سامان دهى .

( غرر الحكم : ۲۴۱۱ )

اهتمام ورزيدن به آخرت :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

مَن أصبَحَ و أمسى و الآخِرةُ أكبرُ هَمِّهِ جَعلَ اللّه ُ الغِنى في قلبِهِ، و جَمَع لَه أمرَهُ،

و لَم يَخرُج مِن الدُّنيا حتّى يَستكمِلَ رزقَهُ .

ومَن أصبحَ و أمسَى و الدُّنيا أكبرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللّه ُ الفَقْرَ بينَ عينَيهِ، و شتَّتَ علَيهِ أمْرَه،

و لَم يَنَلْ مِن الدُّنيا إلاّ ما قُسِمَ لَه.

هر آن كس كه در شب و روز، بزرگترين همّش آخرت باشد، خداوند بى نيازى را در دل او جاى مى دهد و كارش را سامان مى بخشد

و از دنيا نمى رود  مگر وقتى كه روزى اش را كامل دريافت كرده باشد.

و هر آن كس كه شب و روز، بزرگترين همّش دنيا باشد، خداوند فقر را در بين دو چشم او قرار مى دهد ( هميشه چشمش گرسنه دنيا است ) وكارش را پريشان مى سازد

و از دنيا به چيزى بيش از قسمت خود نمى رسد.

( بحار الأنوار : ۷۷/۱۵۱/۱۰۴ )

 

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

مَن كانتِ الآخِرةُ همَّهُ جَمَعَ اللّه ُ شَمْلَهُ، و جَعَلَ غِناهُ بينَ عَينَيهِ، و أتَتْهُ الدُّنيا و هيَ راغِمةٌ .

و مَن كانتِ الدّنيا هَمَّهُ فَرَّقَ اللّه ُ شَمْلَه و جَعَلَ فَقْرَهُ بينَ عينَيهِ و لَم يأتِهِ مِن الدُّنيا إلاّ ما كَتَب لَهُ

هر كس كه آخرتْ همّ و غم او باشد خداوند امور او را به سامان مى آورد و بى نيازى را در بين دو چشم او قرار مى دهد و دنيا على رغم ميلِ خود نزد او مى رود.

و هر كس كه دنيا همّ و غمش باشد خداوند امورش را از هم مى پاشد و فقر را در بين دو چشم او قرار مى دهد و از دنيا جز آنچه خداوند برايش مقدّر داشته نصيبش نمى شود.

( كنز العمّال : ۴۴۱۶۰ )

 

امام على عليه السلام :

 مَن جَعَلَ كلَّ همِّهِ لآخرتِهِ ظَفِرَ بالمَأمولِ

هر كه تمام همّ و غم خود را آخرتش قرار دهد به آرزوي ( آخرت ) مى رسد.

(غرر الحكم : ۸۵۱۲ )

خصوصيّات اهل آخرت:

 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

اُوصيكُم بتقوى اللّه ِ و اُوصي اللّه َ بكم ـ إنّي لَكُم نذيرٌ مُبين ـ أنْ لا تَعْلُوا على اللّه ِ في عبادِهِ و بلادِهِ،

فإنّ اللّه َ تعالى قالَ لي و لَكُم :« تلكَ الدّارُ الآخرةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لا يُرِيدُونَ عُلُوّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَسَادا » .

شما را به پرواى الهى سفارش مى كنم و سفارشِ شما را به خدا مى كنم ـ كه من براى شما هشدار دهنده اى آشكار گويم ـ كه در ميان بندگان و سرزمينهاى خداوند بر او برترى نجوييد؛

زيرا خداوند متعال براى من و شما [ چنين ] فرموده است : « آن سراى آخرت را آنِ كسانى مى كنيم كه در زمين ، خواهان برترى جويى و تباهكارى نيستند » .

( القصص : ۸۳ )

( الأمالي للطوسي : ۲۰۷/۳۵۴ )

 

امام على عليه السلام:

فلَمّا نَهَضْتُ بالأمرِ نَكَثتْ طائفةٌ و مَرَقَتْ اُخرى و قَسَطَ آخَرونَ،

كأنّهُم لَم يَسمعوا اللّه َ سبحانه يقولُ : « تلكَ الدّارُ الآخِرَةُ نَجْعَلُها للّذين لا يُرِيدُونَ عُلُوّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَسَادا »! 

بلى و اللّه ِ، لَقد سَمِعُوها و وَعَوها ، و لكنَّهم حَلِيَتِ الدُّنيا في أعيُنِهِم و راقَهُم زِبْرِجُها

چون خلافت را به دست گرفتم ، گروهى پيمان شكستند و گروهى از دين خارج شدند و دسته اى ديگر ستم پيشه كردند؛

گويى اين سخن خداوند سبحان را نشنيدند كه « آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين، خواهان برترى جويى و تباهكارى نيستند » 

( القصص : ۸۳ )

آرى، سوگند به خدا كه آن را شنيدند و فهميدند، اما دنيا در چشم آنها زيبا شد و زيب و زيورهاى آن خوشايندشان گرديد.

( نهج البلاغة : الخطبة ۳ )

 

امام على عليه السلام ـ درباره آيه « تلك الدّارُ الآخرةُ » ( القصص : ۸۳ - فرمود : 

نزلتْ هذهِ الآيةُ في أهلِ العَدلِ و التَّواضُعِ مِن الوُلاةِ ، و أهلِ القُدْرةِ مِن سائرِ النّاسِ

اين آيه درباره حكمرانان دادگر و فروتن و ديگر صاحبان قدرت نازل شده است.

( تاريخ دمشق: ۴۲/۴۸۹ )

 

امام على عليه السلام :

 إنّ الرّجُلَ لَيُعْجِبُهُ شِراكُ نَعْلِهِ فيَدْخُلُ في هذهِ الآيةِ « تلك الدّارُ الآخرةُ...»

اگر حتّى بند كفشِ آدمى او را سرخوش كند، مشمول آيه « آن سراى آخرت ... »  مى شود. ( القصص : ۸۳ )

( مجمع البيان : ۷/۴۲۰ )

 

امام على عليه السلام :

 إنّ الرّجلَ لَيُعجِبُهُ أنْ يَكونَ شِراكُ نَعْلِهِ أجْوَدَ مِن شِراكِ نَعلِ صاحبِهِ، فيَدْخُلُ تحتَها

اگر انسان از اين كه بند كفش او از بند كفش دوستش بهتر است سرخوش شود، مشمول اين آيه مى شود.

( سعد السعود : ۸۸ )

 

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه « عُلُوّا في الأرضِ و لا فَسادا » القصص : ۸۳ - فرمود : 

العُلُوّ : الشَّرَفُ ، و الفسادُ : النِّساءُ

منظور از «علوّ» ، بزرگى و فخر فروشى است و منظور از « فساد » ، زنان.

( تفسير القمّي : ۲ / ۱۴۷ )

 

تفسير القمّى ـ به نقل از حفص بن غياث ـ :

امام صادق عليه السلام فرمود:

 يا حَفْصُ، ما مَنزلةُ الدُّنيا مِن نَفْسي إلاّ بمَنزلةِ المِيتةِ، إذا اضْطُرِرْتُ إلَيها أكَلْتُ مِنها ...

ثُمَّ تلا قولَهُ :« تلك الـدّارُ الآخِرة نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لا يُرِيدُونَ عُلُوّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَسَادا وَ العَاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ » الآية ،

و جَعلَ يَبكي و يقولُ : ذَهبَتْ و اللّه ِ الأمـانيُّ عِندَ هذِهِ الآيةِ

« اى حفص ! دنيا در نظر من چونان مردار است كه هرگاه ناچار شدم ، از آن مى خورم ...».

آن گاه آيه « آن سراى آخرت را از آنِ كسانى مى كنيم كه در زمين ، خواهان برترى جويى و تباهكارى نيستند و فرجام [خوش] ، از آنِ پرهيزگاران است » را تلاوت نمود

( القصص : ۸۳ ) و شروع به گريستن كرد و فرمود: « سوگند به خدا كه با اين آيه همه آرزوها بر باد رفت ».

( تفسير القمّي : ۲/۱۴۶ )

 

منبع: میزان الحکمه، ج1

 

کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث