ارتباط با دیگران

امام صادق علیه السلام فرمودند : حق ندارى به كسى كه او را امين خويش ساخته‏اى، تهمت بزنى.

پيامبر اكرم(ص) همواره براي ورود به خانه ديگران، اجازه مي گرفت. اجازه گرفتنش هم به اين صورت بود كه با صداي بلند، به اهل خانه سلام مي داد و منتظر جواب مثبت مي ماند. حتي براي ورود به خانه دخترش فاطمه زهرا(س) نيز بيرون خانه مي ايستاد و با صداي بلند سلام مي كرد

گر بزرگترها در فاميل و خانواده، چراغ روشني‏بخش و محور وحدت و همدلي و عامل انس و ارتباط و رفت و آمدهاي خانوادگي‏اند، بايد اين جايگاه، محفوظ بماند و مورد حراست و تقويت قرار گيرد.

از وصایای حضرت لقمان به فرزندش : فرزندم! اگر مي خواهي عزت دنيا را داشته باشي، طمع از آنچه در دست ديگران است، قطع كن. همانا پيامبران و صديقان، به هر چه رسيده اند، در سايه همين قطع طمع بوده است

پیامبر اسلام فرمودند : نيمي از ايمان، مداراي با مردم است و نيمي از زندگي، رفق و ملاطفت با آنان است.

كسى كه «خطا» يا «گناهى» مرتكب شود، سپس بى‏گناهى را متهم سازد، بار «بهتان» و گناه آشكاري را بر دوش گرفته است.

غرور انسان را از خدا دور مى‏كند و به شيطان نزديك مى‏سازد، واقعيت‏ها را در نظر او دگرگون مى‏كند و همين امر سبب خسارت‏هاى شديد مادى و معنوى مى‏گردد.

امام صادق(ع) فرمود: هيچ مؤمني نيست مگر اينكه در او «دعابه» است. راوي از امام پرسيد: دعابه چيست؟ حضرت فرمود: يعني مزاح و شوخي.

امام صادق(ع) فرمود: پدرم مرا به سه نكته ادب كرد ... فرمود: هر كس با رفيق بد همنشيني كند، سالم نمي‏ماند و هر كس كه مراقب و مقيد به گفتارش نباشد پشيمان مي‏گردد و هر كس به جاهاي بد، رفت و آمد كند، متهم مي‏شود:

پيامبر اسلام(ص) فرمودند : مسلمان كسي است كه مسلمانان ديگر، از دست و زبان او در آسايش باشند.