صد روایت کوتاه و خواندنی از زندگی آیت الله سید علی قاضی (ره) - بخش سوم

با شاگردانش توصیه کرده بود این دعا را در قنوت نمازهای واجب و مستحبشان بخوانند 

 

اسم آقای قاضی به گوشش خورده بود شخصی که در نجف زندگی می کند اهل توحید است شاگردانی دارد و....

به ذهنش رسید برود نجف و او را ببیند شاید گره ای از کارش باز شود....

مدت ها بود خودش را به ریاضت های سخت مشغول کرده بود به مرده شویی رو آورده بود تا بیشتر سختی بکشد. صاحب کراماتی هم شده بود ولی احساس می کرد راه درستی را پیش نگرفته 

خدمت آقای قاضی رسید.

آقای قاضی پرسید:«همسر داری؟»

گفت: «نه ولی مادر و خواهری دارم.«

پرسید:«روزی آنها را چطور به دست می آوری؟!»

گفت:«هر چه بخواهم فورا برایم حاضر می شود مثلا ببینید ..» و با دست اشاره ای به رودخانه کرد. بلافاصله یک ماهی از آب پرید و افتاد جلوی پای آن دو.

آقای قاضی لبخندی زد دردش را فهمید :«اینجور که نمی شود. مسلمان باید شغل داشته باشد کار کند یک ماهی دیگر لطفا.»

هرچه اراده کرد و زور زد خبری از ماهی نشد 

شصتش از ماجرا خبردار شد. خدا روزی اش را می رساند اما او باید وظیفه  خودش را انجام می داد فهمید که برای بودن کنار آقای قاضی هم باید کار و بندگی پیشه کند نه ریاضت ساختگی

 

ده سال بود که به بیماری نقرس مبتلا بود. بدون عصا نمی توانست یک قدم بر دارد.

بین مردم به آقای لنگ معروف شده بود.

عزم زیارت امام رضا (علیه السلام) کرد 

به مشهد که رسید ناگهان احساس کرد دیگر پایش درد نمی کند

شروع کرد به راه رفتن بدون عصا

 

اگر می شنید کسی به دنبال سلوک و معنویت است ولی اهل نماز شب نیست خیلی تعجب می کرد.

یک جا برای شاگردانش نوشته بود:

 

خودش همینطوری بود و به شاگردان هم همین سفارش را می کرد که:

می گفت:« این کار جلوی بهانه جویی نفس را می گیرد.«

 

 

خداوند فرزندی به آقای قاضی داده بود. خیلی با او مانوس بود و دوستش داشت.

روزی کودک در اثر برق گرفتگی از دنیا رفت

یکی از شاگردان برای عرض تسلیت خدمت استاد رفته بود.

استاد تا شاگرد را دید گفت:«آن بچه تا شما نیامده بودید اینجا بود همین که شما آمدید رفت.»

و جواب تسلیت شاگرد را هم داد:« تمام غم و غصه دنیا پیش ما تا اول الله اکر نماز است.«

 

می گفت: من از باباطاهر تعجب می کنم که گفت:

من از درمان و درد و وصل و هجران 

پسندم آنچه را جانان پسندد

چه طور بابا طاهر گفته اگر جانان هجران را پسندد من هم آن را می پسندم؟!

صبر عاشق بر هر چیزی برای آن است که فراق و هجران کمتر شود چطور عاشق می تواند نسبت به دوری از معشوق هم صبوری کند؟!

مولا علی (علیه السلام) در دعای کمیل می فرماید:

 

 

ان روز مقابل مدرسه ایستاده بودم.

آقای قاضی را دیدم که دارد از دور می آید. 

به من که رسید دستش را روی شانه ام گذاشت. 

به چشمانش نگاه کردم . یک دنیا محبت و دلسوزی در نگاهش موج می زد:

«ای فرزند دنیا می خواهی نماز شب بخوان آخرت می خواهی نماز شب بخوان !» گفت و رفت.

 

 

یک شب همراه آقای قاضی به مسجد سهله رفتیم.

بعد از نماز مقداری غذا خورد بعد تنها رفت به مقام منسوب به امام زمان (عج)

شب زمستانی سردی بود آن شب تا طلوع آفتاب زیر نظرش داشتم و شاهد مناجات ها و گریه هایش بودم .

صبح شد برای خوردن صبحانه به گوشه ای رفتیم صبحانه چای و پنیر و مقدار ینان خشک بود. 

دیدم حال و هوایش فرق کرده...

انگار نه انگار که این همان دیشبی است لطیفه تعریف می کرد و نکات طنر می گفت آنچنان می خندید و ما را هم به خنده انداخته بود که هر کسی از آنجا رد می شد با خودش فکر می کرد ما برای خوشگذرانی دور هم جمع شده ایم.

ذهنم مشغول شده بود:« آقای قاضی و این همه بگو و بخند!‌آخر یعنی چی....؟!»

وقتی خواستیم بریم رو کرد به من