شرح نامه 31 نهج البلاغه: سفارش به تقوا

"فَاِنّى أوصيكَ بِتَقوَى اللهِ أى بُنَىَّ و لُزومِ أمرِه".
'پس من تو را اى فرزند عزيز، سفارش مى كنم به تقواى الهى و اطاعت همیشگی از امر او.'

اولين وصيت امام به فرزند عزيزيشان، فرزندى كه در دربار الهى نامزد ولايت و امامت است و جانشینى ولى الله الاعظم اميرالومنين، براى او حتمى و بنام او ثبت شده است، فرزندى كه مى خواهد در آينده، هادى جوامع بشرى و ملجأ و پناهگاه مردم باشد، وصيت به تقواى الهى است. و همواره در صدر وصاياى آن بزرگوار و نيز در آغاز وصيت انبياء و اوليا و بندگان صالح پروردگار، وصيت به تقوى است كه همچون نقطه اى از نور مى درخشد.

و دیگر اینکه بكوش كه همواره با اطاعت پروردگار همگام باشى و لحظه اى از فرمان حق تعالى تخلف ننمائى.
وصيت امام اميرالمومنين به فرزندشان و به همه فرزندان اسلام و ابناء دين، اين است كه امر الهى و فرمان خداى تعالى را همچون جان شيرين در برداشته باشند و همانند كسيكه دلداده يك انسان بزرگ و شريف شده و در سفر و حضر او را همراهى مى كند و از او جدا نمى شود، از پس امر خدا و در مسير اطاعت و بندگى پروردگار متعال در حركت باشد و اين موضوع را محور حركت و يا سكون خود و معيار كامل زندگى خويشتن قرار دهد.
ناگفته نماند كه ذكر تقوا، كفايت از ذكر فراز دوم (و لزوم امره) مى كرد، ليكن ممكن است كه ذكر اين مطلب بدان جهت باشد كه ملازم امر خدا بودن، يكى از لوازم و آثار تقواى الهى است؛ بنابراين، تقوا و لازمه اش را با هم ذكر فرموده اند.
__________________________
منبع: به سوى مدينه فاضله، على كريمى جهرمى