شرح نامه 31 نهج البلاغه: خوبی و بدی در حساب و کتاب خدا

"جَعَلَ نُزُوعَكَ عَنِ الذَّنْبِ حَسَنَةً وَ حَسَبَ سَيِّئَتَكَ وَاحِدَةً وَ حَسَبَ حَسَنَتَكَ عَشْراً"
'(خداوند) پاک شدن تو را از گناه، حسنه قرار داده، و گناه تو را يكى، و عمل صالح تو را ده برابر به شمار آورده است'.

در قرآن كريم مى خوانيم كه بعد از ذكر توبه مى فرمايد: 'فَأولئك يُبدّلُ اللهُ سيّئاتِهم حَسَناتٍ'.(فرقان، 70)
آنان كه توبه كردند خداوند گناهنشان را تبديل به حسنات خواهد فرمود، پس همين برگشتن به سوى خدا موجب آنست كه حتى گناهان تبديل به حسنات گردد.
هر چند به نظر مى رسد كلام حضرت امير مطلب ديگرى را مى فهماند و آن اينست كه خود توبه و بازگشت انسان حسنه است.

"حَسَبَ سَيِّئَتَكَ وَاحِدَةً وَ حَسَبَ حَسَنَتَكَ عَشْراً".
'سيئه و گناه تو را يكى، و حسنه و عمل صالح تو را ده برابر به شمار آورده است'.

اين جمله اقتباس از قرآن كريم شده كه مى فرمايد: 'مَن جاءَ بالحَسَنة فَلَه عَشرُ أمثالِها و مَن جاءَ بالسّيئة فَلا يُجزى إلّا مثلَها و هُم لا یُظلَمون'. (انعام، 160)
و بر پايه ى همين اساس، امام سجاد عليه السلام فرموده اند: 'يا سَؤأتَاه لِمَن غَلَبَت إحداتُهُ عَشراتِه': بدا بحال كسى كه يک هاى او(سیّئه) بر ده هايش(حسنه) غالب شود.(تحف العقول، ص 281)
راستى چقدر بايد انسان از كاروان سعادت دور بيفتد كه در عين حالي كه گناه او يكى و خوبى او ده برابر نوشته مى شود، با این وجود گناهان او بيشتر و سنگين تر باشد.
__________________________
منبع: به سوى مدينه فاضله، على كريمى جهرمى