شرح نامه 31 نهج البلاغه: نعمتها تنها به دست اوست

"وَ سَأَلْتَهُ مِنْ خَزَائِنِ رَحْمَتِهِ مَا لَا يَقْدِرُ عَلَى إِعْطَائِهِ غَيْرُهُ مِنْ زِيَادَةِ الْأَعْمَارِ وَ صِحَّةِ الْأَبْدَانِ وَ سَعَةِ الْأَرْزَاق‏"
'تو از خزينه هاى رحمت خدا چيزهائى را كه غير از او توان اعطاء آن را ندارد، مانند زيادتى عمر و سلامت بدن و وسعت رزق، درخواست مى كنى'.

در اين قسمت، افكار را متوجه به نكاتى مى كنند: يكى اينكه بندگان به هنگام طلب حاجت، متصل به خزانه هائى زوال ناپذير از رحمت الهى شده و از آنها بهره مى گيرند.

مطلب ديگر آنكه حوائج و خواسته هاى انسان، فقط در دست خداست، و جز او كسى را توانائى انجام حوائج و مقاصد حاجتمندان نيست، و اين خود موجب انقطاع انسان به سوى خداى تعالى است.

و سومين مطلب اين است كه حوائج بندگان، بيشتر بر محور سه مطلب دور مى زند: يكى طول عمر و ديگرى سلامت بدن و ديگر وسعت در رزق، و بلاشك اينها همه از نعمتهاى بزرگ الهى است كه به انسانها ارزانى مى دارد.
__________________________
منبع: به سوى مدينه فاضله، على كريمى جهرمى